Vertrek, reis en stereotypes

Daar kom 'ie dan, mijn 1e blog uit Arizona.
Het is hier nu 7:30 en aangezien ik vanaf 6 uur eigenlijk al wakker lig heb ik maar besloten om nog even te bloggen voor ik straks naar school ga.

Gister uit nederland vertrokken. 7 Uur hadden ik en mijn klasgenoten op schiphol afgesproken, wat inhield dat ik om 6 uur Nederlandse mn bed uit ging.
Met ouders en vriendin daarna naar vliegveld gereden waar inchecken/bagage inleveren/douane passeren etc. eigenlijk best voorspoedig ging op wat kleine dingetjes na.
Afscheid bij de douane was... Nouja simpel gezegd niet leuk. Ik ga iedereen in Nederland missen voor de 5 maanden dat ik hier zit. Vond het vrij moeilijk om doei te zeggen tegen Corine, maar kreeg het wel voor mekaar zonder al te natte ogen.
Co komt gelukkig wel al over 2 maanden langs(14 april vertrekt ze richting hier) en zal dan ook bijna 3 weken blijven, jippie :D.

Dan de reis,,,
We vlogen met een Airbus A330, een vliegtuig dat ik nog nooit van binnen had gezien. Echter viel dat niet tegen. We hadden lekkere stoelen die vrij ruim zaten en ik en leon hadden het geluk dat er niemand achter ons zat, wat betekende dat onze stoelen de hele vlucht op "standje lichstoel" hebben gestaan. Helaas maakte dat het slapen in de kist niet makkelijker, maar gelukkig het zitten wel comfortabeler.

Ook hadden we prrrrima entertainment in de kist. Ieder zijn eigen schermpje + afstandsbediening met een systeem waarin je de keuze had uit de nieuwste films(Ik heb o.a. law abiding citizen en Inglorious bastards gekeken), series, muziek en nog een aantal games.
De games konden ook tegen elkaar worden gespeeld wat ook best voor de nodige gevulde kwartiertjes zorgde.
Al met al was de reis richting Minneapolis best goed te doen.

Echter daar aangekomen moest er overgestapt worden, bagage opgehaalt worden en weer opnieuw bagage ingeleverd worden.

Amerikaanse Douane had ik al veel over gehoord, maar viel mij alles mee. Paar vraagjes een vingerafdruk-check en ik mocht door.

De vlucht van Minneapolis naar Phoenix was helaas wel vertraagd. Dit door toedoen van hevige sneeuwval. Vertraging opzich was maar 45 minuten.
Na 45 extra wachten wij dus dat vliegtuig in en toen begon de ellende pas. Eerst was er een vrouw die vond dat haar stoel te vies was (ofzo) dus daarom moest er een extra cleaning van het vliegtuig gedaan worden, gedoe...
Dat opgelost werd er geroepen dat het vliegtuig ge-de-iced moest worden. Dit was ook wel echt hard nodig gezien de staat van de met-ijs-ingepakte-vleugels maar het zorgt allemaal wel voor een hoop vertraging. Toen weer 10 minuten later hadden we nog geen meter gereden (en waren we dus nog ook niet ge-de-iced omdat dat in de wasstraat moet gebeuren) werd er omgeroepen dat er een probleem was met het FMS (flight management system) waarvan ze nog moesten bedenken wat ze er mee gingen doen...
Toen dat weer 15 minuten later gefixt was konden we dan eindelijk naar de de-icing area taxieën.
Het de-icen was grappig om een keer mee te maken, maar ik was al zo moe dat ik er de lol niet meer zo van inzag. Zal er later nog wel een aantal foto's van posten.

Toen na 2 uur totale vertraging reden we dan eindelijk de runway op en konden we opstijgen richting Phoenix!

Aankomst in Phoenix was erg leuk. Wij kwamen daar aan met zn 12en (geloof ik?) helemaal kapot van de reis. Kom je de bagage-hal binnen, staat daar de rest van onze klas en ook nog wat jongens uit 8-5. Hoop geklap, gefluit, gestamp en nog meer herrie als wij aan komen gelopen :) Voelde erg leuk en welkom aan.
Er werd mij al vrij snel een lift aangeboden in een hele luxe caddilac en er werd ook voor mijn koffers gezorgd, haha wat een luxe! (bedankt jongens :))

Daarna met de hele klas uit eten, was gezellig ff kort.

Dan Amerika.... Wat een maf land... Of voornamelijk wat een maffe mensen.
In de paar uur dat ik gister wakker heb rondgebracht op Amerikaans grondgebied, heb ik al bijna Alle stereotypen over Amerika(nen) bevestigd zien worden.
-Dikke mensen
-Dikke auto's
-Alles (te) groot
-Alles (te) veel
-typische politie agenten (maar ook bewakers/douane douaneambtenaren etc.)

Ohw, en de Mcdonalds hier is SMERIG... Helemaal niet als onze Mcdonalds. Een chickenburger is hier een verlept, maar dan ook echt verrrlllllleeeppptt broodje. Met kip(die dan nog wel ok is) en 2 halve stukjes augurk. En dan alles enorm vet.
Dat was dus geen succes. Maar misschien is dat maar goed ook.

Ik ga nu weer stoppen met dit verhaal, heb nog genoeg om te vertellen/ te typen, echter is mijn roommate net wakker geworden en ik ga mij ook maar eens aankleden en voorbereiden op de eerste dag.
(Foto's komen nog!)

update: Een paar foto's van het weer in Minneapolis. Meer foto's volgen weer binnenkort :)