Hoi again!
Vandaag heb ik weer mijn vlucht mogen cancellen due to een vliegtuig defect.
De zogenoemde "ammeter" was defect, zonder dit metertje mag je de lucht niet in.
En aangezien ik vanochtend om 4:15 naast mn bed stond en om 5:15 mezelf een hoofdwond(je) botste tegen de achterklep van een auto, zorgde deze cancel ervoor dat ik niet meer zo vrolijk gestemd was.
Anyways, wel een leuk iets voor jullie. Aangezien ik zelf geen tijd heb om filmpjes te maken, en zoiezo niet mag filmen in de cockpit, heb ik wat op het internet gevonden.
Een klein filmpje gemaakt vanaf een vliegveld genaamd Chandler.
Chandler ligt ongeveer 20 Nautische mijlen van ons verwijdert en dit filmpje geeft een enorm goed beeld van wat ik hier zoal zie in de lucht.
Dus mochten jullie je vervelen: Kijk en geniet!
donderdag 8 april 2010
dinsdag 6 april 2010
D24 check.
Hoi!
Alweer een enorme tijd tussen dit blogbericht en het vorige. Kan wel weer mijn excuus daarvoor gaan aanbieden, maar ik heb het hier zo druk gehad dat ik simpelweg geen tijd had om een blog bericht te schrijven.
Sinds mijn vorige blogbericht is er ook weer een hoop gebeurt hier in het zonnige Amerika. Ik ben begonnen met navigatie vluchten en heb vandaag mijn 2e check gevlogen.
Navigatie
Tot en met mijn 18e vlucht heb ik alleen maar een beetje "rondgeboort" in de oefengebieden die allemaal vrij dicht bij onze thuisbasis liggen. Bij vluchtje D19 ging hier verandering ingebracht worden, dit zou namelijk mijn allereerste navigatie vlucht worden.
Een navigatie vlucht begint in weze al de dag van tevoren, er moet namelijk een planning gemaakt worden. Deze planning doe je in 2 delen en het eerste deel begint de dag van tevoren.
Het eerste deel van de planning bestaat uit:
-bepalen hoe je gaat vliegen
-cirkeltjes trekken om je herkenningspunten
-lijntjes trekken tussen je herkenningspunten
-de 1e paar berekeningen maken
-informatie opzoeken over de gebieden en vooral vliegvelden die je aan zou kunnen doen
Dit kost al met al voor mij persoonlijk een uur of 3. Maar de eerste keer heb ik hier praktisch een hele dag aan gezeten.
Als dit dan af is ga je meestal vroeg je bed in omdat je de volgende dag er vroeg uit moet om je planning af te maken. Dat duur meestal nog een uur of 2,5.
Mijn eerste navigatie vlucht ging niet slecht. Netjes aangekomen op de plaats van bestemming (Pinal airport, vrij indrukwekkend aangezien het helemaal volstaat met groooteee vliegtuigen die OF groot onderhoud nodig hebben, OF het einde van hun carriere bereikt hebben). Ook staan er een aantal bijzonder testvliegtuigen etc. waardoor er in principe geen foto's gemaakt mogen worden op Pinal. Het schijnt ook dat wanneer je te langzaam taxiet er direct een CIA busje naast je komt rijden. Al met al allemaal vrij bizar.
Op het moment dat wij weer wilde vertrekken, kwamen we amper nog vooruit... Erg vreemd!
Nadat de instructeur nog wat dingetjes had geprobeerd kwamen we tot de conclusie dat wij 1 erg lekke band hadden...
Grrrrrrr... Hoe bijzonder Pinal ook is, het is geen plek waar je graag een paar uur doorbrengt. Behalve de 747 en de teams om ze op te knappen / af te breken, is er helemaal Niks op Pinal.
Anyways, na een goeie 1,5/2 uur wachten konden we dan eindelijk weer opweg met een nieuwe binnenband (uiteindelijk bleek het ventiel lek te zijn gegaan...). Terugvlucht ging wat beroerder, maar al met al was mijn eerste navigatie vlucht een aardig avontuurtje.
D24 check
Tussen mijn eerste navigatie vlucht en mijn D24 check heb ik nog wat solo vluchtjes gedaan en nog 1 navigatie vluchtje, allemaal niet heel bijzonder.
Vandaag had ik dus mijn D24 check. Dit is de 2e check van het VFR traject en op deze check werden mijn steep turns, stalls, landingen, PFL's (noodlanding buiten het vliegveld) en EFATO's (engine failure after take-off) getest. Dit naast je algemene technische kennis van het vliegtuig en alles wat daar mee te maken heeft en de mate waarin je situaties goed en veilig kan beoordelen en oplossen, al met al een spannende dag.
Echter was ik van tevoren absoluut niet zenuwachtig. Ik vloog dan ook met 1 van de meest aardige en relaxte instructeurs en dat was enorm goed voor mijn zenuwen.
De vlucht zelf ging best aardig. Was zelf niet helemaal 100% tevreden over mijn airwork en de circuitjes op gateway konden netter maar blijkbaar was het allemaal wel goed genoeg.
De instructeur/examinator vond dat ik een goeie vlucht neergezet had en beloonde mij met een "standard" voor mijn check!
(voor je check kan je halen: Fail - Accaptable - Standard - Standard+)
Ik kon in ieder geval met een super gevoel terug naar mn appartementje waarna ik mezelf nog op een half middagje zwembad-hangen had getrakteerd.
En nu nog...
Nu ben ik dus ongeveer op de helft van het VFR traject. Morgen staat er voor mij weer een solo gepland en overmorgen ga ik waarschijnlijk op voor mijn cross-country endorsement. Het halen van deze endorsement zorgt ervoor dat ik ook solo navigatie vluchten mag uitvoeren. Heb er op het moment nog niet heel veel vertrouwen in, maar wie weet gaat het beter dan ik nu zelf verwacht.
Heb in ieder geval wel erg veel zin om in m'n eentje naar alle onbekende plekke/vliegvelden te vliegen die er maar enigzins in de buurt te vinden zijn.
Uitslapen
Dan last but (for me) not least! Ik hoefde vandaag pas om 8:45 te vliegen wat betekende dat ik om 6:30 pas mn bed uit hoefde. Ook morgen sta ik pas om 8:45 op het rooster, Geweldig!
De afgelopen 2 weken heeft planning mij elke keer zo vroeg als maar kon ingeroosterd waardoor ik praktisch elke dag om 4:30 mn bed uit moest.
Opzig niet een enorm probleem, maar op den duur sloopt dat me aardig.
Vandaag was dat dus beter en morgen ook! Nu al zin om heeeerlijk uit te slapen tot 6:30!!!!!
Groetjes!
Ingmar
Alweer een enorme tijd tussen dit blogbericht en het vorige. Kan wel weer mijn excuus daarvoor gaan aanbieden, maar ik heb het hier zo druk gehad dat ik simpelweg geen tijd had om een blog bericht te schrijven.
Sinds mijn vorige blogbericht is er ook weer een hoop gebeurt hier in het zonnige Amerika. Ik ben begonnen met navigatie vluchten en heb vandaag mijn 2e check gevlogen.
Navigatie
Tot en met mijn 18e vlucht heb ik alleen maar een beetje "rondgeboort" in de oefengebieden die allemaal vrij dicht bij onze thuisbasis liggen. Bij vluchtje D19 ging hier verandering ingebracht worden, dit zou namelijk mijn allereerste navigatie vlucht worden.
Een navigatie vlucht begint in weze al de dag van tevoren, er moet namelijk een planning gemaakt worden. Deze planning doe je in 2 delen en het eerste deel begint de dag van tevoren.
Het eerste deel van de planning bestaat uit:
-bepalen hoe je gaat vliegen
-cirkeltjes trekken om je herkenningspunten
-lijntjes trekken tussen je herkenningspunten
-de 1e paar berekeningen maken
-informatie opzoeken over de gebieden en vooral vliegvelden die je aan zou kunnen doen
Dit kost al met al voor mij persoonlijk een uur of 3. Maar de eerste keer heb ik hier praktisch een hele dag aan gezeten.
Als dit dan af is ga je meestal vroeg je bed in omdat je de volgende dag er vroeg uit moet om je planning af te maken. Dat duur meestal nog een uur of 2,5.
Mijn eerste navigatie vlucht ging niet slecht. Netjes aangekomen op de plaats van bestemming (Pinal airport, vrij indrukwekkend aangezien het helemaal volstaat met groooteee vliegtuigen die OF groot onderhoud nodig hebben, OF het einde van hun carriere bereikt hebben). Ook staan er een aantal bijzonder testvliegtuigen etc. waardoor er in principe geen foto's gemaakt mogen worden op Pinal. Het schijnt ook dat wanneer je te langzaam taxiet er direct een CIA busje naast je komt rijden. Al met al allemaal vrij bizar.
Op het moment dat wij weer wilde vertrekken, kwamen we amper nog vooruit... Erg vreemd!
Nadat de instructeur nog wat dingetjes had geprobeerd kwamen we tot de conclusie dat wij 1 erg lekke band hadden...
Grrrrrrr... Hoe bijzonder Pinal ook is, het is geen plek waar je graag een paar uur doorbrengt. Behalve de 747 en de teams om ze op te knappen / af te breken, is er helemaal Niks op Pinal.
Anyways, na een goeie 1,5/2 uur wachten konden we dan eindelijk weer opweg met een nieuwe binnenband (uiteindelijk bleek het ventiel lek te zijn gegaan...). Terugvlucht ging wat beroerder, maar al met al was mijn eerste navigatie vlucht een aardig avontuurtje.
D24 check
Tussen mijn eerste navigatie vlucht en mijn D24 check heb ik nog wat solo vluchtjes gedaan en nog 1 navigatie vluchtje, allemaal niet heel bijzonder.
Vandaag had ik dus mijn D24 check. Dit is de 2e check van het VFR traject en op deze check werden mijn steep turns, stalls, landingen, PFL's (noodlanding buiten het vliegveld) en EFATO's (engine failure after take-off) getest. Dit naast je algemene technische kennis van het vliegtuig en alles wat daar mee te maken heeft en de mate waarin je situaties goed en veilig kan beoordelen en oplossen, al met al een spannende dag.
Echter was ik van tevoren absoluut niet zenuwachtig. Ik vloog dan ook met 1 van de meest aardige en relaxte instructeurs en dat was enorm goed voor mijn zenuwen.
De vlucht zelf ging best aardig. Was zelf niet helemaal 100% tevreden over mijn airwork en de circuitjes op gateway konden netter maar blijkbaar was het allemaal wel goed genoeg.
De instructeur/examinator vond dat ik een goeie vlucht neergezet had en beloonde mij met een "standard" voor mijn check!
(voor je check kan je halen: Fail - Accaptable - Standard - Standard+)
Ik kon in ieder geval met een super gevoel terug naar mn appartementje waarna ik mezelf nog op een half middagje zwembad-hangen had getrakteerd.
En nu nog...
Nu ben ik dus ongeveer op de helft van het VFR traject. Morgen staat er voor mij weer een solo gepland en overmorgen ga ik waarschijnlijk op voor mijn cross-country endorsement. Het halen van deze endorsement zorgt ervoor dat ik ook solo navigatie vluchten mag uitvoeren. Heb er op het moment nog niet heel veel vertrouwen in, maar wie weet gaat het beter dan ik nu zelf verwacht.
Heb in ieder geval wel erg veel zin om in m'n eentje naar alle onbekende plekke/vliegvelden te vliegen die er maar enigzins in de buurt te vinden zijn.
Uitslapen
Dan last but (for me) not least! Ik hoefde vandaag pas om 8:45 te vliegen wat betekende dat ik om 6:30 pas mn bed uit hoefde. Ook morgen sta ik pas om 8:45 op het rooster, Geweldig!
De afgelopen 2 weken heeft planning mij elke keer zo vroeg als maar kon ingeroosterd waardoor ik praktisch elke dag om 4:30 mn bed uit moest.
Opzig niet een enorm probleem, maar op den duur sloopt dat me aardig.
Vandaag was dat dus beter en morgen ook! Nu al zin om heeeerlijk uit te slapen tot 6:30!!!!!
Groetjes!
Ingmar
dinsdag 23 maart 2010
korte update
Hoi allemaal,
Aangezien het alweer een tijdje geleden is dat ik hier heb geschreven wil ik graag even een korte update doen over mijn "avonturen" hier in Arizona.
Na mijn solo heb ik D13 gevlogen, dat is een dual en niet veel bijzonders aan. Echter ging het bij mij enorm slecht volgens m'n instructeur (had de nacht ervoor beroerd geslapen).
Na D13 kwam dan S14. Ook wel je allereerste ECHTE solo vlucht genoemd. Bij S14 ga je namelijk voor het eerst in je eentje de airspace van het vliegveld uit.
Mijn vlucht stond om half 7 gepland wat betekende dat ik om 4:30 mn bed uit moest. Dat was niet heel makkelijk, maargoed om half 5:30 stond ik netjes voorbereid op school en was ik klaar om mijn sign-off te halen (praktisch gezegd een handtekening van een instructeur dat hij achter jou vlucht staat voor die dag).
Zo rond 6 uur liep ik de deur uit, nogsteeds enigzins moe. Echter verhielp het prachtige uitzicht tijdens het pre-flighten van mijn kist dit aardig.
Toen ik om half 7 met opkomende zon de lucht inging was mijn vermoeidheid echt compleet verdwenen! WOW wat was DAT mooi! Het is dat ik geen foto's mag maken tijdens mijn vlucht, maar het liefst zou ik dat gevoel en dat uitzicht met iedereen delen!
Na het uitvliegen van de airspace van Falcon Field ben ik wat airwork gaan doen in de South-East practice area. Het was een ongelofelijk vrij gevoel om daar in je eentje boven een groene woestijn te hangen in je vliegtuigje. En voor het eerst ging in 1 vlucht eigenlijk ook Alles goed. Van communicatie tot crewbriefings tot stalls tot steepturns, letterlijk Alles ging goed.
Na S-14 voelde ik me dan ook enorm goed. Behalve dat ik me al snel bedacht dat ik de volgende dag weer dual zou vliegen met mijn instructeur...
Omdat het contrast tussen een solo vlucht en een dual vlucht zo enorm was leverde dit nogal wat zenuwen op... Uiteindelijk heb ik zelfs de volgende dag de vlucht moeten cancellen vanwege de stress. Dat was nogal vervelend en wil ik ook niet al te diep op ingaan.
Na wat ontstressen en wat lol hebben de volgende dag alsnog de vlucht gevlogen en die ging uiteindelijk erg goed. Ondanks de enorme turbulentie wist ik alles aardig onder controlle te houden en ik heb dan ook mijn endorsement voor Gateway gehaald.
Dit houd in dat ik vanaf die vlucht in mijn eentje op het vliegveld Gateway mag opereren en dat is dan ook wat ik de 2 solo vluchten daarna heb gedaan.
S16 en S17
Zijn 2 vluchten die bijna altijd achter elkaar gepland worden. Hierbij nemen de meeste studenten een pauze op Gateway en dat heb ik dan ook gedaan.
Om in je eentje op een semi-groot vliegveld als Gateway te landen en dan daar in de crewlounge te gaan zitten om even uit te rusten geeft wel een inmens gevoel. Weer dat gevoel van vrijheid en van dingen ontdekken.
Helaas was ik laat weg en ik kon ik niet heel lang relaxen op Gateway, maar de tijd die ik daar had was super relaxed en gaf het vliegen zelf ook een vleugje extra.
Dan zijn we weer bij vandaag.
Vandaag heb ik gecancelled vanwege het weer. Moest echter wel om 4:30 weer mn bed uit en om dan te zien dat het pijpenstelen regent is vrij vervelend. Dit betekent namelijk dat je alsnog je hele vlucht gaat voorbereiden en alsnog naar school gaat, terwijl je in je achterhoofd weet dat de kans dat je de lucht ingaat nihil is. Zeker met een solo-vlucht...
Nu zijn jullie met het vliegen weer helemaal up to date. Echter doe ik hier meer dingen dan alleen vliegen :)
Vrijetijdsbesteding
Om te beginnen ben ik gisteravond gaan paintballen met een aantal jongens. Het vette aan paintballen is hier dat je met zn alle een aantal paintball guns huurt, de woestijn in gaat en klaar bent om oorlog te voeren :). Het paintballen was echt super en was een heerlijke manier om even wat stoom af te blazen!
Tradities
Dan heb ik nog iets anders gedaan wat wel "worth mentioning" is.
Bij een solo horen een aantal tradities. Één daarvan hebben jullie al gezien. Het eerste wat je raakt als je weer op de grond staat met je vliegtuig is niet het harde beton, maar het water. Dat staat dan volgens de traditie garant voor een zachte landing (hoewel sommige alsnog aardig hard het water raken, haha).
Een tweede traditie, welke echter minder strikt word opgevolgd, is het milimeteren van het haar. Zoals vele weten had ik vroeger vrij lang haar, ben vlak voordat ik naar de KLS ging eigenlijk begonnen met wat korter haar en nu ben ik... Naja, gemilimeterd :p Oftewel praktisch kaal.
Maargoed, Foto's zeggen meer dan 1000 woorden!
Niels Botman kreeg de eer om mij van mijn haren te ontdoen.
En het eindresultaat
Het eindresultaat viel mij zelf nog alles mee :)
Verder heb ik vandaag geprobeerd een beginnetje te maken aan mijn solo-film, maar dat wil nog niet echt lukken. Zodra het gelukt is en ik een mooi filmpje heb dan horen jullie dat hier van me!
Slaap
Ondertussen is het hier alweer 8 uur, en aangezien ik morgen weer om 4:30 naast mijn bed moet staan (4e x deze week) ga ik zo slapen.
Bij de volgende blog hoop ik wat meer foto's te hebben voor jullie. Ik denk persoonlijk dat dat misschien wel leuker is dan al die lappen tekst.
Groetjes,
Ingmar
Aangezien het alweer een tijdje geleden is dat ik hier heb geschreven wil ik graag even een korte update doen over mijn "avonturen" hier in Arizona.
Na mijn solo heb ik D13 gevlogen, dat is een dual en niet veel bijzonders aan. Echter ging het bij mij enorm slecht volgens m'n instructeur (had de nacht ervoor beroerd geslapen).
Na D13 kwam dan S14. Ook wel je allereerste ECHTE solo vlucht genoemd. Bij S14 ga je namelijk voor het eerst in je eentje de airspace van het vliegveld uit.
Mijn vlucht stond om half 7 gepland wat betekende dat ik om 4:30 mn bed uit moest. Dat was niet heel makkelijk, maargoed om half 5:30 stond ik netjes voorbereid op school en was ik klaar om mijn sign-off te halen (praktisch gezegd een handtekening van een instructeur dat hij achter jou vlucht staat voor die dag).
Zo rond 6 uur liep ik de deur uit, nogsteeds enigzins moe. Echter verhielp het prachtige uitzicht tijdens het pre-flighten van mijn kist dit aardig.
Toen ik om half 7 met opkomende zon de lucht inging was mijn vermoeidheid echt compleet verdwenen! WOW wat was DAT mooi! Het is dat ik geen foto's mag maken tijdens mijn vlucht, maar het liefst zou ik dat gevoel en dat uitzicht met iedereen delen!
Na het uitvliegen van de airspace van Falcon Field ben ik wat airwork gaan doen in de South-East practice area. Het was een ongelofelijk vrij gevoel om daar in je eentje boven een groene woestijn te hangen in je vliegtuigje. En voor het eerst ging in 1 vlucht eigenlijk ook Alles goed. Van communicatie tot crewbriefings tot stalls tot steepturns, letterlijk Alles ging goed.
Na S-14 voelde ik me dan ook enorm goed. Behalve dat ik me al snel bedacht dat ik de volgende dag weer dual zou vliegen met mijn instructeur...
Omdat het contrast tussen een solo vlucht en een dual vlucht zo enorm was leverde dit nogal wat zenuwen op... Uiteindelijk heb ik zelfs de volgende dag de vlucht moeten cancellen vanwege de stress. Dat was nogal vervelend en wil ik ook niet al te diep op ingaan.
Na wat ontstressen en wat lol hebben de volgende dag alsnog de vlucht gevlogen en die ging uiteindelijk erg goed. Ondanks de enorme turbulentie wist ik alles aardig onder controlle te houden en ik heb dan ook mijn endorsement voor Gateway gehaald.
Dit houd in dat ik vanaf die vlucht in mijn eentje op het vliegveld Gateway mag opereren en dat is dan ook wat ik de 2 solo vluchten daarna heb gedaan.
S16 en S17
Zijn 2 vluchten die bijna altijd achter elkaar gepland worden. Hierbij nemen de meeste studenten een pauze op Gateway en dat heb ik dan ook gedaan.
Om in je eentje op een semi-groot vliegveld als Gateway te landen en dan daar in de crewlounge te gaan zitten om even uit te rusten geeft wel een inmens gevoel. Weer dat gevoel van vrijheid en van dingen ontdekken.
Helaas was ik laat weg en ik kon ik niet heel lang relaxen op Gateway, maar de tijd die ik daar had was super relaxed en gaf het vliegen zelf ook een vleugje extra.
Dan zijn we weer bij vandaag.
Vandaag heb ik gecancelled vanwege het weer. Moest echter wel om 4:30 weer mn bed uit en om dan te zien dat het pijpenstelen regent is vrij vervelend. Dit betekent namelijk dat je alsnog je hele vlucht gaat voorbereiden en alsnog naar school gaat, terwijl je in je achterhoofd weet dat de kans dat je de lucht ingaat nihil is. Zeker met een solo-vlucht...
Nu zijn jullie met het vliegen weer helemaal up to date. Echter doe ik hier meer dingen dan alleen vliegen :)
Vrijetijdsbesteding
Om te beginnen ben ik gisteravond gaan paintballen met een aantal jongens. Het vette aan paintballen is hier dat je met zn alle een aantal paintball guns huurt, de woestijn in gaat en klaar bent om oorlog te voeren :). Het paintballen was echt super en was een heerlijke manier om even wat stoom af te blazen!
Tradities
Dan heb ik nog iets anders gedaan wat wel "worth mentioning" is.
Bij een solo horen een aantal tradities. Één daarvan hebben jullie al gezien. Het eerste wat je raakt als je weer op de grond staat met je vliegtuig is niet het harde beton, maar het water. Dat staat dan volgens de traditie garant voor een zachte landing (hoewel sommige alsnog aardig hard het water raken, haha).
Een tweede traditie, welke echter minder strikt word opgevolgd, is het milimeteren van het haar. Zoals vele weten had ik vroeger vrij lang haar, ben vlak voordat ik naar de KLS ging eigenlijk begonnen met wat korter haar en nu ben ik... Naja, gemilimeterd :p Oftewel praktisch kaal.
Maargoed, Foto's zeggen meer dan 1000 woorden!
Niels Botman kreeg de eer om mij van mijn haren te ontdoen.
En het eindresultaat
Het eindresultaat viel mij zelf nog alles mee :)
Verder heb ik vandaag geprobeerd een beginnetje te maken aan mijn solo-film, maar dat wil nog niet echt lukken. Zodra het gelukt is en ik een mooi filmpje heb dan horen jullie dat hier van me!
Slaap
Ondertussen is het hier alweer 8 uur, en aangezien ik morgen weer om 4:30 naast mijn bed moet staan (4e x deze week) ga ik zo slapen.
Bij de volgende blog hoop ik wat meer foto's te hebben voor jullie. Ik denk persoonlijk dat dat misschien wel leuker is dan al die lappen tekst.
Groetjes,
Ingmar
dinsdag 16 maart 2010
SOLO!!!
Hallo allen!
Vandaag was zoals in mijn vorige blog te lezen was mijn solo dag.
En zoals ieder zijn solo vlucht verdient die van mij ook een klein solo blogje!
Aangezien ik morgen weer vroeg moet vliegen ga ik het ook bij een klein blogje houden, maar dat scheelt jullie ook mooi weer wat leeswerk.
Vandaag dus mijn solo. Het was nog even twijfelachtig kwa weer of ik zou gaan ofniet. Uiteindelijk ging de wind wel liggen maar was het alsnog heel turbulent in de lucht. Maar toch de lucht in gegaan.
Eerst met mijn instructeur om te kijken of ik het nog kon en gelukkig was mijn instructeur tevreden genoeg om mij solo te laten gaan.
Na 3 landingen en 1 go-around nam hij het stuur over en vroeg mij: "So, are you ready to go solo". Ik voelde me goed en kon dan ook met een big smile op mn gezicht een Affermative geven op die vraag.
Wij naar de grond nog even wat officieele dingetjes geregeld (iets met mijn logboek wat ik blijkbaar binnen vergeten was. Dankjewel maurits!) En toen mocht ik in mijn eentje het vliegtuig in, de motor starten en weg!
Ongelofelijk gevoel om voor de eerste keer in je leven alleen de lucht in te gaan! Helemaal geweldig.
Het vliegen in m'n eentje ging goed. Ondanks de vrij heftige turbulentie had ik goeie controlle over het vliegtuig en waren mijn approaches niet slecht.
De radio echter ging wat minder... Maarja dat schijnt er allemaal een beetje bij te horen. En jullie gaan ook nog allemaal horen in mijn solo-filmpje (wat eraan komt) hoe erg ik soms de radio beantwoorde, haha.
Toen ik weer terugkwam op de ramp stonden daar enorm veel mensen te wachten om mij te feliciteren. Ze hebben in totaal een uur of 3 daar voor mij gestaan! (ik was een stuk later weg dan gepland) Er zijn dan ook veel foto's gemaakt en er is veel filmmateriaal geschoten.
Het was echt geweldig om bij het uitstappen te zien dat er zo een enorme meute voor jou is verzameld. En nadat iedereen mij gefeliciteerd had ben ik naar het zwembad gedragen/gereden/gedragen en in het zwembad gegooid. Precies zoals de traditie betaamt (Het idee hier achter is dat je de grond niet aanraakt maar eerst het water, en dat is dan ook gelukt).
Iedereen die bij mijn solo was, bedankt! Vond het super dat jullie er allemaal waren en voor degene die nog solo moeten, ik ga zorgen dat ik erbij ben (als het even kan).
Nog even wat foto's:
Misschien dat er binnenkort nog wat meer foto's op komen. In ieder geval een film of wat filmpjes!
Aangezien ik van mijn landingen geen foto's heb zal ik daar zo snel mogelijk even een filmpje van uploaden :)
Dan ga ik nu lekker douchen/slapen etc.
Morgen weer een drukke vlucht/dag dus ik moet weer wakker zijn :)
Groetjes en een kus,
Ingmar
Vandaag was zoals in mijn vorige blog te lezen was mijn solo dag.
En zoals ieder zijn solo vlucht verdient die van mij ook een klein solo blogje!
Aangezien ik morgen weer vroeg moet vliegen ga ik het ook bij een klein blogje houden, maar dat scheelt jullie ook mooi weer wat leeswerk.
Vandaag dus mijn solo. Het was nog even twijfelachtig kwa weer of ik zou gaan ofniet. Uiteindelijk ging de wind wel liggen maar was het alsnog heel turbulent in de lucht. Maar toch de lucht in gegaan.
Eerst met mijn instructeur om te kijken of ik het nog kon en gelukkig was mijn instructeur tevreden genoeg om mij solo te laten gaan.
Na 3 landingen en 1 go-around nam hij het stuur over en vroeg mij: "So, are you ready to go solo". Ik voelde me goed en kon dan ook met een big smile op mn gezicht een Affermative geven op die vraag.
Wij naar de grond nog even wat officieele dingetjes geregeld (iets met mijn logboek wat ik blijkbaar binnen vergeten was. Dankjewel maurits!) En toen mocht ik in mijn eentje het vliegtuig in, de motor starten en weg!
Ongelofelijk gevoel om voor de eerste keer in je leven alleen de lucht in te gaan! Helemaal geweldig.
Het vliegen in m'n eentje ging goed. Ondanks de vrij heftige turbulentie had ik goeie controlle over het vliegtuig en waren mijn approaches niet slecht.
De radio echter ging wat minder... Maarja dat schijnt er allemaal een beetje bij te horen. En jullie gaan ook nog allemaal horen in mijn solo-filmpje (wat eraan komt) hoe erg ik soms de radio beantwoorde, haha.
Toen ik weer terugkwam op de ramp stonden daar enorm veel mensen te wachten om mij te feliciteren. Ze hebben in totaal een uur of 3 daar voor mij gestaan! (ik was een stuk later weg dan gepland) Er zijn dan ook veel foto's gemaakt en er is veel filmmateriaal geschoten.
Het was echt geweldig om bij het uitstappen te zien dat er zo een enorme meute voor jou is verzameld. En nadat iedereen mij gefeliciteerd had ben ik naar het zwembad gedragen/gereden/gedragen en in het zwembad gegooid. Precies zoals de traditie betaamt (Het idee hier achter is dat je de grond niet aanraakt maar eerst het water, en dat is dan ook gelukt).
Iedereen die bij mijn solo was, bedankt! Vond het super dat jullie er allemaal waren en voor degene die nog solo moeten, ik ga zorgen dat ik erbij ben (als het even kan).
Nog even wat foto's:
Misschien dat er binnenkort nog wat meer foto's op komen. In ieder geval een film of wat filmpjes!
Aangezien ik van mijn landingen geen foto's heb zal ik daar zo snel mogelijk even een filmpje van uploaden :)
Dan ga ik nu lekker douchen/slapen etc.
Morgen weer een drukke vlucht/dag dus ik moet weer wakker zijn :)
Groetjes en een kus,
Ingmar
callsign
Aangezien Ingmar druk bezig is met voorbereiden, typ ik (Co) dit berichtje even voor hem.
Hij is bij zijn vorige blog vergeten het callsign van t vliegtuig van vandaag te vermelden, dus bij deze: N4145D (wat officieel Archer 4145 Delta is, maar ze korten het af tot Archer 45 Delta of gewoon 45 Delta ;))
De kans dat hij vandaag daadwerkelijk zal kunnen vliegen is helaas wel klein, aangezien de crosswind (zijwind) 10 knopen is, en de limiet voor een solo 7 knopen is.
Ik zal strax nog wel ff melden of Ingmar's solo gecancellt is, dan weten jullie of radio luisteren zin heeft of niet ;)
maandag 15 maart 2010
Check gehaald!
Hoi!
Vandaag
Vandaag heb ik mijn D11 gevlogen. D11 is een vlucht waarop wordt gecheckt, wat inhoud dat je met een andere instructeur vliegt die dan de rol van examinator speelt. Het halen van deze check en elke andere is een soort van mijlpaaltje tijdens je traject en de checks zijn dan ook altijd een beetje stressvol voor ons.
D11
Ik vloog vandaag om half 1 's middags, prima tijd, lekker uitslapen en rustig voorbereiden. Was om een uurtje of 10 op school en had dus nog ruim de tijd. Helaas waren de vluchten voor mij wel wat vertraagd waardoor ik uiteindelijk vrij lang moest wachten voor ik weg mocht... dat was niet zo goed voor mijn zenuwen :p.
Uurtje of 1 kwam dan eindelijk de instructeur binnen lopen, de briefing begon. Bij elke check begint de briefing met een "oral" hierbij moet je een aantal vragen beantwoorden die per keer en per instructeur verschillen. Ik had de avond van te voren netjes geleerd en de oral bleek dan ook geen probleem. Wist bijna alle vragen zonder blikken of blozen te beantwoorden en de instructeur reageerde dan ook met: "good".
Overigens was dit wel een hele makkelijke oral en heb ik gehoord over veel zuurdere orals dan die van mij, dus misschien dat ik gewoon lucky was.
Dan pre-flighten en in het vliegtuig wachten op mn instructeur.
Instructeur kwam het vliegtuig binnen, ik netjes een crewbriefing gegeven, checklisten doorlopen, motor gestart, taxi-klaring aanvragen, taxien en in Take-off.
Was zelf aardig tevreden aangezien mn stress niveau was gedaalt en ik het gevoel had dat ik het overzicht aardig behield.
Na de take-off zijn we naar de South-East practice area gedraaid en daar ging (zoals verwacht) het motorvermogen eraf. "okeej, je motor kapt ermee, succes" wij noemen dit een Practiced Forced landing, oftewel een PFL.
Mijn procedures voor de PFL gingen goed, netjes alles afwerken. Echter maakte ik een 360 graden bocht om goed uit te komen voor mijn 1000 voet punt (is een denkbeeldig punt in de lucht en als je dat haalt dan haal je je landing, is de theorie....) En volgens mijn examinator mocht dat niet.
Vreemd,,, aangezien mijn instructeur mij precies het tegenovergestelde had uitgelegd (doe alles wat je kan om op je 1000 voet punt te komen, al draai je 5 360's)
Dus daarom vroeg de go-around in en tijdens mijn check nog een extra lesje over PFL's gehad.
Al met al was de PFL dus geen denderend succes voor mij.
Na dit avontuurtje gingen we terug naar het veld, aanvliegen van het veld ging niet 100% soepel omdat ik het veld niet goed zag liggen. Dat schijnt op den duur wel te wennen maar ik heb er nog moeite mee om tussen alle gebouwen een vliegveld er tussenuit te pikken.
Gelukkig uiteindelijk wel aardig uitgekomen in het circuit en toen begonnen aan de circuitjes. (als iemand nog vragen heeft wat dat precies zijn, hoor ik het graag!)
Eerste landing was niet perfect, iets teveel naar links en de neus stond niet 100% recht. Ik was wel tevreden, maar mijn examinator liet weten dat hij dat niet was.
2e landing was wel aardig perfect (voor een D11), echter was de 3e weer iets van de centerline af.
Zo gingen mn landingen een tijdje door, op een gegeven moment werd er zelfs gezegd: "If u overshoot final one more time, that will be the end of your check". Uuuuh oké duidelijk, maar ik zit er niet relaxter bij nu!!
einde D11 en debriefing
Na een stuk of 5/6 landingen het vliegtuig met een full-stop aan de grond gezet en terug-getaxiet.
Instructeur stapt uit: "okay see you inside" met een toontje dat niet veel goeds voorspelde.
Dus ik mijn gedachten gingen al lopen in mn hoofd: "naja, jamer volgende keer beter. Maar wie weet krijg ik nog een partial op mn landingen" (een partial betekent dat je niet de hele vlucht over hoeft te doen).
Bij de debriefing bleek gelukkig dat het alsnog goed genoeg was!!!!!
Hij was echter wel streng en zei dat ik moet verbeteren voor mn D24. Nou dat kan geregeld worden :)
SOLO
D11 wordt ook wel de solo check genoemt, dit omdat je na deze check solo mag.
Dit houd dus voor mij in dat ik morgen waarschijnlijk SOLO ga!!!!!!!!!!!!
Spannend want als het dan fout gaat is er niemand om in te grijpen het komt dan volledig op jezelf neer!
Morgen sta ik om half 1 ingeroosterd. Eerst een klein rondje met mn instructeur vliegen waarna hij uitstapt en ik alleen de lucht in ga.
Als er mensen zijn die zich vervelen en mee willen luisteren dan kan dat Hierrrr.
Ik ga nu nog even genieten van het feit dat ik mijn eerste check in 1x heb gehaald (met de hakken over de sloot, maar gehaald is gehaald toch!?) en ga me mentaal voorbereiden op mijn solo morgen!
Groetjes en een kus!
Ingmar
P.s. Ik heb geprobeerd dit stukje zo duidelijk mogelijk te schrijven ivm vliegtermen, maar als er iets toch niet duidelijk is dan hoor ik het graag!
En mijn vriendinnetje heeft ook nog een blogje geschreven waarin staat wat zij hoorde toen ze me volgde over de radio. Ze heeft me aardig correct gevolgd, dus misschien ook leuk om te lezen! :D
Linkje!
Vandaag
Vandaag heb ik mijn D11 gevlogen. D11 is een vlucht waarop wordt gecheckt, wat inhoud dat je met een andere instructeur vliegt die dan de rol van examinator speelt. Het halen van deze check en elke andere is een soort van mijlpaaltje tijdens je traject en de checks zijn dan ook altijd een beetje stressvol voor ons.
D11
Ik vloog vandaag om half 1 's middags, prima tijd, lekker uitslapen en rustig voorbereiden. Was om een uurtje of 10 op school en had dus nog ruim de tijd. Helaas waren de vluchten voor mij wel wat vertraagd waardoor ik uiteindelijk vrij lang moest wachten voor ik weg mocht... dat was niet zo goed voor mijn zenuwen :p.
Uurtje of 1 kwam dan eindelijk de instructeur binnen lopen, de briefing begon. Bij elke check begint de briefing met een "oral" hierbij moet je een aantal vragen beantwoorden die per keer en per instructeur verschillen. Ik had de avond van te voren netjes geleerd en de oral bleek dan ook geen probleem. Wist bijna alle vragen zonder blikken of blozen te beantwoorden en de instructeur reageerde dan ook met: "good".
Overigens was dit wel een hele makkelijke oral en heb ik gehoord over veel zuurdere orals dan die van mij, dus misschien dat ik gewoon lucky was.
Dan pre-flighten en in het vliegtuig wachten op mn instructeur.
Instructeur kwam het vliegtuig binnen, ik netjes een crewbriefing gegeven, checklisten doorlopen, motor gestart, taxi-klaring aanvragen, taxien en in Take-off.
Was zelf aardig tevreden aangezien mn stress niveau was gedaalt en ik het gevoel had dat ik het overzicht aardig behield.
Na de take-off zijn we naar de South-East practice area gedraaid en daar ging (zoals verwacht) het motorvermogen eraf. "okeej, je motor kapt ermee, succes" wij noemen dit een Practiced Forced landing, oftewel een PFL.
Mijn procedures voor de PFL gingen goed, netjes alles afwerken. Echter maakte ik een 360 graden bocht om goed uit te komen voor mijn 1000 voet punt (is een denkbeeldig punt in de lucht en als je dat haalt dan haal je je landing, is de theorie....) En volgens mijn examinator mocht dat niet.
Vreemd,,, aangezien mijn instructeur mij precies het tegenovergestelde had uitgelegd (doe alles wat je kan om op je 1000 voet punt te komen, al draai je 5 360's)
Dus daarom vroeg de go-around in en tijdens mijn check nog een extra lesje over PFL's gehad.
Al met al was de PFL dus geen denderend succes voor mij.
Na dit avontuurtje gingen we terug naar het veld, aanvliegen van het veld ging niet 100% soepel omdat ik het veld niet goed zag liggen. Dat schijnt op den duur wel te wennen maar ik heb er nog moeite mee om tussen alle gebouwen een vliegveld er tussenuit te pikken.
Gelukkig uiteindelijk wel aardig uitgekomen in het circuit en toen begonnen aan de circuitjes. (als iemand nog vragen heeft wat dat precies zijn, hoor ik het graag!)
Eerste landing was niet perfect, iets teveel naar links en de neus stond niet 100% recht. Ik was wel tevreden, maar mijn examinator liet weten dat hij dat niet was.
2e landing was wel aardig perfect (voor een D11), echter was de 3e weer iets van de centerline af.
Zo gingen mn landingen een tijdje door, op een gegeven moment werd er zelfs gezegd: "If u overshoot final one more time, that will be the end of your check". Uuuuh oké duidelijk, maar ik zit er niet relaxter bij nu!!
einde D11 en debriefing
Na een stuk of 5/6 landingen het vliegtuig met een full-stop aan de grond gezet en terug-getaxiet.
Instructeur stapt uit: "okay see you inside" met een toontje dat niet veel goeds voorspelde.
Dus ik mijn gedachten gingen al lopen in mn hoofd: "naja, jamer volgende keer beter. Maar wie weet krijg ik nog een partial op mn landingen" (een partial betekent dat je niet de hele vlucht over hoeft te doen).
Bij de debriefing bleek gelukkig dat het alsnog goed genoeg was!!!!!
Hij was echter wel streng en zei dat ik moet verbeteren voor mn D24. Nou dat kan geregeld worden :)
SOLO
D11 wordt ook wel de solo check genoemt, dit omdat je na deze check solo mag.
Dit houd dus voor mij in dat ik morgen waarschijnlijk SOLO ga!!!!!!!!!!!!
Spannend want als het dan fout gaat is er niemand om in te grijpen het komt dan volledig op jezelf neer!
Morgen sta ik om half 1 ingeroosterd. Eerst een klein rondje met mn instructeur vliegen waarna hij uitstapt en ik alleen de lucht in ga.
Als er mensen zijn die zich vervelen en mee willen luisteren dan kan dat Hierrrr.
Ik ga nu nog even genieten van het feit dat ik mijn eerste check in 1x heb gehaald (met de hakken over de sloot, maar gehaald is gehaald toch!?) en ga me mentaal voorbereiden op mijn solo morgen!
Groetjes en een kus!
Ingmar
P.s. Ik heb geprobeerd dit stukje zo duidelijk mogelijk te schrijven ivm vliegtermen, maar als er iets toch niet duidelijk is dan hoor ik het graag!
En mijn vriendinnetje heeft ook nog een blogje geschreven waarin staat wat zij hoorde toen ze me volgde over de radio. Ze heeft me aardig correct gevolgd, dus misschien ook leuk om te lezen! :D
Linkje!
dinsdag 9 maart 2010
Lekker gevlogen en... weer niet vliegen
Hoi again!
D08
Vandaag heb ik mn 8ste beurtje gevlogen. Beurtje 8 is er 1 met bijna alleen maar circuitjes en touch & go's. Dat is hard werken maar ook erg leuk! Toen we opstonden hebben Lisanne en ik eerst de nodige voorbereidingen gedaan, waaronder ook een weather briefing voorbereid.
Deze was wat uitgebreider dan gewoonlijk omdat de voorspellingen er somber uitzagen. Veel wind, veel wolken en zelf cummulonimbus wolken en thunderstorms in de middag.
Een cummulonimbus wolk is eigenlijk een uit zn krachten gegroeide stapelwolk. Deze wolken kunnen wel een aantal km de lucht in reiken en gaan gepaard met enorm sterke opwaartse en neerwaartse luchstromingen. Wij noemen deze "up and down drafts".
Die drafts kunnen zo sterk zijn dat een boeing 747 met zijn enorme klimkracht vol kan klimmen in een downdraft en alsnog tegen de grond gegooid kan worden.
Misschien dat je je kan voorstellen wat een dergelijke down of updraft met ons kleine 1 motorige vliegtuigje met zijn 180 pk kan doen....
Verder gaat cummulonimbus bewolking vaak gepaard met thunderstorms, ijzel(ijsafzetting op de vluegels), regen, sneeuw en andere dingen die wij liever niet zien in de lucht.
Mooi voorbeeld van de wolk der wolken. Een alleenstaande Cummulonimbus wolk
Lang verhaal kort, ons vertrek was twijfelachtig en we gingen dus ook met alle opties open naar school.
Uiteindelijk mocht ik als eerste wel de lucht in. Weer was nog ok en waren nog geen CB's in de buurt te bekennen. Wel lage bewolking en harde wind, maar vliegen was mogelijk!
Eerst hebben we 1 practiced forced landing gedaan. Hierbij trekt de intructeur het gas dicht en mag jij zelf een plekje uitzoeken om het vliegtuig (veilig) neer te zetten.
Pas een aantal meter voor dat je de grond daadwerkelijk raakt gaat het gas er weer op en kan je door. Erg vet dus!
Daarna terug naar ons vliegveld waar ik een stuk of 9 circuitjes en dus touch & go's heb gemaakt.
Een touch & go houd in:
Vliegtuig landen, dus alle wielen goed op de grond. Dan de flaps eruit die je mogelijk voor de landing hebt gebruikt, weer vol gas en door in take-off.
Er stond tijdens de landing erg veel crosswind (wind van de zijkant), maar alsnog gingen mijn landing erg goed. De instructeur heeft zelfs een (aantal) complimentjes over mijn landingen gegeven! (ongelofelijk maar waar).
Met een crosswind landing heb je bij het aanvliegen van de baan de neus in de wind staan. Voor je gevoel kom je dus schuin op de baan af. Persoonlijk vind ik dit heel vet om te doen en het geeft een ongelofelijk gevoel om het vliegtuig met crosswind netjes neer te zetten.
een mooie foto van een crosswind landing met een 777
Mijn landing waren dus goed.
Mijn approaches on the other hand, waren iets minder.
Vandaag hebben we meerdere approaches geoefend. Het type approach bepaalt hoe jij de runway aanvliegt. Flapless approach is bijvoorbeeld een approach zonder je flaps te gebruiken. Zonder flaps val je eerder uit de lucht en kan je minder afremmen in de lucht. De uiteindelijke snelheid tijdens de landing is dus hoger en de stand van de neus is ook anders.
Bij een glide-in approach vlieg je zonder motor vermogen op de baan af. Hierbij heb je alleen je flaps om je snelheid te bepalen. En als je het gas te vroeg dichttrekt haal je simpelweg de baan niet.
Bij een aantal van deze speciale approaches kwam ik af en toe te laag of te hoog aan en moest ik een go-around maken.
Opzig niet erg, maar wel vervelend....
Aan het eind van mijn vlucht barste het aankomende stormpje los, en mijn crewmate kon uiteindelijk niet de lucht in. Wel erg jammer want met die sterke winden was het leuk crosswinds oefenen.
Weer niet vliegen
Ik keek net op t rooster en helaas sta ik morgen weer niet ingeroosterd. Vandaar dus ook de tijd om mijn blog up te daten...
Vind het wel vrij k*t dat ik morgen niet mag vliegen aangezien het zo allemaal niet opschiet. Als alles volgens plan was gegaan had ik al ergens bij beurtje 14 kunnen zitten, maarja that´s the life of a pilot.... Zeggen ze dan....
Dus, morgen zelf niet vliegen, maar ook niet echt vrij aangezien mijn crewmate wel de lucht ingaat. Wat inhoud dat ik moet backseaten en dus gewoon mag helpen met haar vlucht voorbereiden.
Als ik eerlijk mag zijn heb ik dan liever gewoon een dag Echt vrij.
Dus, dat was het dan weer voor vandaag
Ik kijk uit naar jullie reacties en jullie horen hopelijk snel weer van mij.
P.s. Ik zou dit weekend mijn solo hebben, maar doordat ik morgen dus niet vlieg gaat dat ook niet door...
D08
Vandaag heb ik mn 8ste beurtje gevlogen. Beurtje 8 is er 1 met bijna alleen maar circuitjes en touch & go's. Dat is hard werken maar ook erg leuk! Toen we opstonden hebben Lisanne en ik eerst de nodige voorbereidingen gedaan, waaronder ook een weather briefing voorbereid.
Deze was wat uitgebreider dan gewoonlijk omdat de voorspellingen er somber uitzagen. Veel wind, veel wolken en zelf cummulonimbus wolken en thunderstorms in de middag.
Een cummulonimbus wolk is eigenlijk een uit zn krachten gegroeide stapelwolk. Deze wolken kunnen wel een aantal km de lucht in reiken en gaan gepaard met enorm sterke opwaartse en neerwaartse luchstromingen. Wij noemen deze "up and down drafts".
Die drafts kunnen zo sterk zijn dat een boeing 747 met zijn enorme klimkracht vol kan klimmen in een downdraft en alsnog tegen de grond gegooid kan worden.
Misschien dat je je kan voorstellen wat een dergelijke down of updraft met ons kleine 1 motorige vliegtuigje met zijn 180 pk kan doen....
Verder gaat cummulonimbus bewolking vaak gepaard met thunderstorms, ijzel(ijsafzetting op de vluegels), regen, sneeuw en andere dingen die wij liever niet zien in de lucht.
Mooi voorbeeld van de wolk der wolken. Een alleenstaande Cummulonimbus wolk
Lang verhaal kort, ons vertrek was twijfelachtig en we gingen dus ook met alle opties open naar school.
Uiteindelijk mocht ik als eerste wel de lucht in. Weer was nog ok en waren nog geen CB's in de buurt te bekennen. Wel lage bewolking en harde wind, maar vliegen was mogelijk!
Eerst hebben we 1 practiced forced landing gedaan. Hierbij trekt de intructeur het gas dicht en mag jij zelf een plekje uitzoeken om het vliegtuig (veilig) neer te zetten.
Pas een aantal meter voor dat je de grond daadwerkelijk raakt gaat het gas er weer op en kan je door. Erg vet dus!
Daarna terug naar ons vliegveld waar ik een stuk of 9 circuitjes en dus touch & go's heb gemaakt.
Een touch & go houd in:
Vliegtuig landen, dus alle wielen goed op de grond. Dan de flaps eruit die je mogelijk voor de landing hebt gebruikt, weer vol gas en door in take-off.
Er stond tijdens de landing erg veel crosswind (wind van de zijkant), maar alsnog gingen mijn landing erg goed. De instructeur heeft zelfs een (aantal) complimentjes over mijn landingen gegeven! (ongelofelijk maar waar).
Met een crosswind landing heb je bij het aanvliegen van de baan de neus in de wind staan. Voor je gevoel kom je dus schuin op de baan af. Persoonlijk vind ik dit heel vet om te doen en het geeft een ongelofelijk gevoel om het vliegtuig met crosswind netjes neer te zetten.
een mooie foto van een crosswind landing met een 777
Mijn landing waren dus goed.
Mijn approaches on the other hand, waren iets minder.
Vandaag hebben we meerdere approaches geoefend. Het type approach bepaalt hoe jij de runway aanvliegt. Flapless approach is bijvoorbeeld een approach zonder je flaps te gebruiken. Zonder flaps val je eerder uit de lucht en kan je minder afremmen in de lucht. De uiteindelijke snelheid tijdens de landing is dus hoger en de stand van de neus is ook anders.
Bij een glide-in approach vlieg je zonder motor vermogen op de baan af. Hierbij heb je alleen je flaps om je snelheid te bepalen. En als je het gas te vroeg dichttrekt haal je simpelweg de baan niet.
Bij een aantal van deze speciale approaches kwam ik af en toe te laag of te hoog aan en moest ik een go-around maken.
Opzig niet erg, maar wel vervelend....
Aan het eind van mijn vlucht barste het aankomende stormpje los, en mijn crewmate kon uiteindelijk niet de lucht in. Wel erg jammer want met die sterke winden was het leuk crosswinds oefenen.
Weer niet vliegen
Ik keek net op t rooster en helaas sta ik morgen weer niet ingeroosterd. Vandaar dus ook de tijd om mijn blog up te daten...
Vind het wel vrij k*t dat ik morgen niet mag vliegen aangezien het zo allemaal niet opschiet. Als alles volgens plan was gegaan had ik al ergens bij beurtje 14 kunnen zitten, maarja that´s the life of a pilot.... Zeggen ze dan....
Dus, morgen zelf niet vliegen, maar ook niet echt vrij aangezien mijn crewmate wel de lucht ingaat. Wat inhoud dat ik moet backseaten en dus gewoon mag helpen met haar vlucht voorbereiden.
Als ik eerlijk mag zijn heb ik dan liever gewoon een dag Echt vrij.
Dus, dat was het dan weer voor vandaag
Ik kijk uit naar jullie reacties en jullie horen hopelijk snel weer van mij.
P.s. Ik zou dit weekend mijn solo hebben, maar doordat ik morgen dus niet vlieg gaat dat ook niet door...
vrijdag 5 maart 2010
Weekend
Hoiii!!
Sorry
Allereerst excuses dat ik een vrij lange tijd hier niks gepost heb. Hoop dat ik niet al mijn bloglezers ondertussen verloren ben.
Afgelopen twee weken waren behoorlijk druk, lange dagen op school en daarna nog lange avonden leren, leren en nog meer leren.
Ik ga proberen mijn verhalen van de afgelopen twee weken zo chronologisch mogelijk te typen en niks vergeten. Echter gaat dat waarschijnlijk niet lukken dus vergeef mij als het wat rommelig is.
Op dit moment heb ik overigens (een 3 daags) weekend. We hebben net met een man of 60 ge-barbecuet en ik heb het idee om nu nog naar Las Vegas te rijden afgeslagen. Een aantal van mijn klasgenoten zijn vanavond om 7 uur gaan rijden. Dan ben je dus om 12 uur in Vegas en dan de volgende dag weer terug.
1 Klein nachtje in Vegas is mij echter een beetje karig en heb er daarom voor gekozen om maar gewoon lekker te bloggen. Dussss Here we go!
Vliegen
Na mijn eerste vluchtje gevlogen te hebben op 19 februari had ik meteen weer 2 dagen vrij, tenminste dat was het plan. s' Avonds hoorde ik dat er misschien sprake was van een vlucht op zaterdag met mijn vaste instructeur, toen toch weer niet en dan zou ik maandag ook vrij hebben. Uiteindelijk stond ik maandag alsnog ingepland en dan met mijn niet-vaste-instructeur. Echter was maandag het weer te slecht om weg te gaan. Het weer leek vrij goed maar 's middags brak er vrij plots een hevig stormpje los. Een aantal leerlingen die tijdens de storm nog aan het vliegen waren hadden wel het vluchtje van hun leven. 's Avonds en de volgende dag waren er veel verhalen over landingen met 32 knopen crosswind (de Piper Archer is gemaakt voor max 17 knopen crosswind) etc.
Echter was mijn 2e vlucht ook meteen mijn eerste cancel dankzij dit weer.
Volgende dag weer ingeroosterd en nu wel met mijn eigen/vaste instructeur. Deze staat bekend als 1 van de strengste van de KLS en dat heb ik gemerkt!
Ik ga niet al mijn vluchten stuk voor stuk hier beschrijven aangezien ik dat niet kan en deze blog dan wel HEEL lang wordt. Daarom een soort van samenvatting van de afgelopen 2 weken.
Het vliegen met mijn instructeur was vaak zwaar. Elke vlucht moest er gepresteerd worden en na een manoeuvre een keer of 2 gevlogen te hebben wordt er van je verwacht dat je de manoeuvre ook min of meer perfect kan uitvoeren.
Na het vliegen en achterin zitten bij mn crewmate was ik vaak vrij moe, beetje misselijk en hoofdpijn.
Dan moesten we nog de-briefen waarbij je al het commentaar van de vlucht over je heen krijgt en nog een lading huiswerk waarmee je tot een uurtje of 11 bezig was. Dan weer slapen en de volgende dag vroeg op om te vliegen.
Gelukkig is het vliegen (ondanks het harde werken) vaak wel erg leuk om te doen. De verschillende manoeuvres zijn vaak leuk om te vliegen. Het vliegtuig stall trekken, motor stationair laten draaien en naar beneden "gliden", steep turns draaien (een bocht met max 60 graden helling. Dat voelt praktisch als 90 graden, erg vet dus) en last but not least, landen!
Vandaag overigens voor het eerst al mijn landingen echt zelf gemaakt met alle procedures erbij. Erg druk, maar ontzettend leuk!
Oké ik hoop dat dat een beetje samenvat wat ik zoal voel/meemaak tijdens het vliegen
Echter heb ik niet veel geluk gehad tot nu toe met het vliegen. Ik heb veel gecancelt maar ben ook weinig ingeroosterd. Dat heeft er dan ook voor gezorgd dat ik vandaag "pas" beurtje 7 heb gevlogen.
Cancellen of niet ingeroosterd worden is erg vervelend. Mentaal ben je behoorlijk voorbereid op zo'n vlucht en als deze dan niet doorgaat kan dat best een klap zijn. Helemaal als het wel of niet doorgaan 3x op een dag veranderd en je dan uiteindelijk toch wel moet vliegen.
Bezoek
Afgelopen weekend was er ook geen tijd om mijn blog bij te typen aangezien mijn vader dat weekend langskwam.
Hij was met de vader van sjoerd(Een klasgenoot van mij) meegevlogen naar LA om vanaf daar met zijn tweetjes richting Phoenix te vliegen met een charter vlucht. Ze zouden hier maar 1,5e dag zijn, maar dat mocht de pret niet drukken.
Ik en Sjoerd hebben mijn vader en Menno (de vader van Sjoerd) een hoop kunnen laten zien. Toen zij aankwamen zat sjoerd nog in de lucht. Ik heb de vaders dan ook meegenomen naar onze "ramp" (parkeerplaats van de vliegtuigen) om vanaf sjoerd in het circuit te zien en sjoerd te zien landen.
sjoerd achter het stuur
Ik en mijn pa voor de N4133K
Na onze werk/studie plek bezocht te hebben hebben de heren nog een korte rondleiding in ons luxueuze appartementjes gekregen. Waarna we de Apache Trail zijn gaan afrijden.
De Apache Trail is een pad wat vanuit Mesa direct richting Superstition mountain loopt. Dit is een berg + gebied wat er enorm mooi uit ziet en waarover vele verhalen de ronde gaan. Helaas hebben wij het goud van de "dutchman" niet gevonden bij deze trip. Gelukkig hebben we wel wat mooie plaatjes kunnen schieten.
Voor nu ga ik het er hier weer even bij laten.
Ik hoop dat ik straks wat meer ademruimte krijg zodat ik ook mijn blog wat vaker kan updaten en daardoor ook echt de bijzondere dingen die ik in de lucht meemaak er goed tussenuit kan pikken. Want tijdens elke vlucht hier gebeurt en/of zie je wel iets bijzonders.
Van langsscherende F16's tot Apache's tot grote airliners tot formatie vliegende klassiekers.
En van bijna birdstrike's tot prachtige bergen tot practice forced landings die tot 30 meter boven de grond door worden getrokken.
Dikke kus,
Mij
Sorry
Allereerst excuses dat ik een vrij lange tijd hier niks gepost heb. Hoop dat ik niet al mijn bloglezers ondertussen verloren ben.
Afgelopen twee weken waren behoorlijk druk, lange dagen op school en daarna nog lange avonden leren, leren en nog meer leren.
Ik ga proberen mijn verhalen van de afgelopen twee weken zo chronologisch mogelijk te typen en niks vergeten. Echter gaat dat waarschijnlijk niet lukken dus vergeef mij als het wat rommelig is.
Op dit moment heb ik overigens (een 3 daags) weekend. We hebben net met een man of 60 ge-barbecuet en ik heb het idee om nu nog naar Las Vegas te rijden afgeslagen. Een aantal van mijn klasgenoten zijn vanavond om 7 uur gaan rijden. Dan ben je dus om 12 uur in Vegas en dan de volgende dag weer terug.
1 Klein nachtje in Vegas is mij echter een beetje karig en heb er daarom voor gekozen om maar gewoon lekker te bloggen. Dussss Here we go!
Vliegen
Na mijn eerste vluchtje gevlogen te hebben op 19 februari had ik meteen weer 2 dagen vrij, tenminste dat was het plan. s' Avonds hoorde ik dat er misschien sprake was van een vlucht op zaterdag met mijn vaste instructeur, toen toch weer niet en dan zou ik maandag ook vrij hebben. Uiteindelijk stond ik maandag alsnog ingepland en dan met mijn niet-vaste-instructeur. Echter was maandag het weer te slecht om weg te gaan. Het weer leek vrij goed maar 's middags brak er vrij plots een hevig stormpje los. Een aantal leerlingen die tijdens de storm nog aan het vliegen waren hadden wel het vluchtje van hun leven. 's Avonds en de volgende dag waren er veel verhalen over landingen met 32 knopen crosswind (de Piper Archer is gemaakt voor max 17 knopen crosswind) etc.
Echter was mijn 2e vlucht ook meteen mijn eerste cancel dankzij dit weer.
Volgende dag weer ingeroosterd en nu wel met mijn eigen/vaste instructeur. Deze staat bekend als 1 van de strengste van de KLS en dat heb ik gemerkt!
Ik ga niet al mijn vluchten stuk voor stuk hier beschrijven aangezien ik dat niet kan en deze blog dan wel HEEL lang wordt. Daarom een soort van samenvatting van de afgelopen 2 weken.
Het vliegen met mijn instructeur was vaak zwaar. Elke vlucht moest er gepresteerd worden en na een manoeuvre een keer of 2 gevlogen te hebben wordt er van je verwacht dat je de manoeuvre ook min of meer perfect kan uitvoeren.
Na het vliegen en achterin zitten bij mn crewmate was ik vaak vrij moe, beetje misselijk en hoofdpijn.
Dan moesten we nog de-briefen waarbij je al het commentaar van de vlucht over je heen krijgt en nog een lading huiswerk waarmee je tot een uurtje of 11 bezig was. Dan weer slapen en de volgende dag vroeg op om te vliegen.
Gelukkig is het vliegen (ondanks het harde werken) vaak wel erg leuk om te doen. De verschillende manoeuvres zijn vaak leuk om te vliegen. Het vliegtuig stall trekken, motor stationair laten draaien en naar beneden "gliden", steep turns draaien (een bocht met max 60 graden helling. Dat voelt praktisch als 90 graden, erg vet dus) en last but not least, landen!
Vandaag overigens voor het eerst al mijn landingen echt zelf gemaakt met alle procedures erbij. Erg druk, maar ontzettend leuk!
Oké ik hoop dat dat een beetje samenvat wat ik zoal voel/meemaak tijdens het vliegen
Echter heb ik niet veel geluk gehad tot nu toe met het vliegen. Ik heb veel gecancelt maar ben ook weinig ingeroosterd. Dat heeft er dan ook voor gezorgd dat ik vandaag "pas" beurtje 7 heb gevlogen.
Cancellen of niet ingeroosterd worden is erg vervelend. Mentaal ben je behoorlijk voorbereid op zo'n vlucht en als deze dan niet doorgaat kan dat best een klap zijn. Helemaal als het wel of niet doorgaan 3x op een dag veranderd en je dan uiteindelijk toch wel moet vliegen.
Bezoek
Afgelopen weekend was er ook geen tijd om mijn blog bij te typen aangezien mijn vader dat weekend langskwam.
Hij was met de vader van sjoerd(Een klasgenoot van mij) meegevlogen naar LA om vanaf daar met zijn tweetjes richting Phoenix te vliegen met een charter vlucht. Ze zouden hier maar 1,5e dag zijn, maar dat mocht de pret niet drukken.
Ik en Sjoerd hebben mijn vader en Menno (de vader van Sjoerd) een hoop kunnen laten zien. Toen zij aankwamen zat sjoerd nog in de lucht. Ik heb de vaders dan ook meegenomen naar onze "ramp" (parkeerplaats van de vliegtuigen) om vanaf sjoerd in het circuit te zien en sjoerd te zien landen.
sjoerd achter het stuur
Ik en mijn pa voor de N4133K
Na onze werk/studie plek bezocht te hebben hebben de heren nog een korte rondleiding in ons luxueuze appartementjes gekregen. Waarna we de Apache Trail zijn gaan afrijden.
De Apache Trail is een pad wat vanuit Mesa direct richting Superstition mountain loopt. Dit is een berg + gebied wat er enorm mooi uit ziet en waarover vele verhalen de ronde gaan. Helaas hebben wij het goud van de "dutchman" niet gevonden bij deze trip. Gelukkig hebben we wel wat mooie plaatjes kunnen schieten.
Voor nu ga ik het er hier weer even bij laten.
Ik hoop dat ik straks wat meer ademruimte krijg zodat ik ook mijn blog wat vaker kan updaten en daardoor ook echt de bijzondere dingen die ik in de lucht meemaak er goed tussenuit kan pikken. Want tijdens elke vlucht hier gebeurt en/of zie je wel iets bijzonders.
Van langsscherende F16's tot Apache's tot grote airliners tot formatie vliegende klassiekers.
En van bijna birdstrike's tot prachtige bergen tot practice forced landings die tot 30 meter boven de grond door worden getrokken.
Dikke kus,
Mij
vrijdag 19 februari 2010
D-01
Hoi again!
Vandaag had ik mijn D-01 wat staat voor Dual (ik+instructeur en vlucht 1), oftewel mijn allereerste vlucht ooit, woew!
Vanochtend om 8 uur opgestaan om om 9 uur op school te verschijnen. Daar aangekomen ben ik samen met mijn crewmate Lisanne aan de slag gegaan om de Mass & Balance af te maken voor ons vliegtuig en de weather briefing voor te bereiden.
We hadden ruim de tijd omdat de vlucht pas om 12 uur zou zijn en wij dus pas om half 12 klaar moesten zijn. Echter waren we uiteindelijk toch nog wel blij dat de vlucht een half uurtje vertraagd was want het bleek toch nog een beetje stressen aan het eind.
Eenmaal voorbereid hebben we de instructeur ontmoet en onze M&B + weather briefing laten zien. Na wat simpele vraagjes van zijn kant was het dan tijd om de sleuteltjes van het vliegtuig te regelen en de Pre-flight te doen. De pre-flight houdt in dat er een rondje om het vliegtuig wordt gelopen om te checken of alles nog in goeie conditie verkeerd en alles aanwezig is.
Dit moet je zelf doen en zonder instructeur. Echter heeft de instructeur ons uiteindelijk nog wel wat geholpen en nog wat uitgelegd.
Dan instappen :)
Ik mocht als eerste vliegen dus Lisanne ging achterin.
We begonnen met een aantal checklisten afwerken waarna de motor gestart werd. even hardop roepen: "Prop Clear!!" waarna de wieken in beweging worden gezet.
Vrrrrroooooeeeeeeeemmmmmm, hmmmm wat een geluid. Die 5,7 Liter 4 cylinder boxer-motor deed toch wel een aardige glimlach verschijnen.
Nog wat checklisten later taxieen we dan weg, de instructeur begint. Na ongeveer 10 meter roept hij: "your controls" en stopt met sturen,,, uhh, oké, tof. Dus ik voor het eerst sturend met de voetjes taxieen met een vliegtuig. Niet heel bijzonder maar was tof om voor het eerst de baas te zijn.
Uiteindelijk kregen we dan toestemming van de tower om op te lijnen op Runway 04L. Tijdens het oplijnen zegt de instructeur: "okay, so this will be your first take-off" Oftewel, your controls!
Na het krijgen van de take-off klaring ging het gas erop, en daar gingen we.
20knopen, 30 knopen, 40, 50, 60 en Rotate! (oftewel roteren, wat inhoud dat je de neus omhoog zet zodat het vliegtuig wil gaan klimmen. dit gebeurt in de archer bij 60 knopen).
En daar ging ik, helemaal zelf het vliegtuig in take-off gebracht. GeWelDig gevoel! Als ik er nu aan terugdenk krijg ik weer vlinders in mn buik. Ik had dan ook een smile van oor tot oor op dat moment!
Voor ik het wist waren we op 3000 voet en mocht ik gaan aflevelen. Neus naar beneden, wachten op wat snelheid en het gas terug naar 2200 toeren (volgas is 2700).
Daarna zijn we via de snelweg en daarna een rivier richting de South-East Practice Area gevlogen alwaar we wat klimmen, dalen en bochtjes hebben gedaan. Er kwam ook al een engine failure langs. Die werd helaas niet doorgezet tot vlak boven de grond, maar ik daalde toch wel bijna 1000 voet alvoor het gas er weer op ging :)
Daarna teruggevlogen naar Falcon Field waar ik het vliegtuig zelf mocht oplijnen voor de baan. Tot mijn verbazing nam de instructeur de controls nog niet over, hij vertelde me alleen m'n powersettings en vertelde of ik op de goede hoogte zat. Deze kon ik dan corrigeren met gas, pitch (neusstand) en flaps.
Ik heb het vliegtuig praktisch zelf aan de grond mogen zetten, aan het eind was er nog een kleine correctie van instructeur, maar de rest was ik zelf! Wow wat vet!
Ook nu weer vlinders in mn buik als ik eraan terug denk.
Na 15 minuutjes pauze heb ik met Lisanne gewisselt, ik back-seaten en zij vliegen. Haar vlucht was wat heftiger omdat we over de "superstition mountains" heen vlogen. Deze bergjes zorgden voor nogal wat turbulentie en dat was vrij duidelijk te voelen
(ff een plaatje
)
Helaas werd het mij uiteindelijk iets teveel en heb ik gebruik moeten maken van een "motion sicknes" zakje, oftewel een kotszakje. Het feit dat ik de eerste van mn klas ben die dat nodig had maakt het er niet leuker op, maar ach, het hoort erbij.
Lisanne heeft ook mooi gevlogen voor haar eerste vlucht en het was uiteindelijk allemaal eigenlijk veels te snel voorbij!
Na het vliegen nog een korte de-briefing gehad, deze duurde een minuut of 5 en stelde eigenlijk weinig voor.
Nog even wat foto's van deze dag :)
Ik op de backseat
Lisanne
Mn crewmate achter de knuppel
Mijn stoeren pilotenlook (?)
Ik onderweg naar het vliegtuig
Okeej, niet helemaal in de goede volgorde zo, maar geen zin om het goed te zetten dus jullie zullen het ermee moeten doen.
Vind het verhaal zo weer lang genoeg, ik hoop dat jullie het met veel plezier lezen.
X, mij.
p.s. ik heb nu weer 2 dagen vrij, wat een luxe. Zou liever doorvliegen, maargoed nu maar genieten van de rust:)
Vandaag had ik mijn D-01 wat staat voor Dual (ik+instructeur en vlucht 1), oftewel mijn allereerste vlucht ooit, woew!
Vanochtend om 8 uur opgestaan om om 9 uur op school te verschijnen. Daar aangekomen ben ik samen met mijn crewmate Lisanne aan de slag gegaan om de Mass & Balance af te maken voor ons vliegtuig en de weather briefing voor te bereiden.
We hadden ruim de tijd omdat de vlucht pas om 12 uur zou zijn en wij dus pas om half 12 klaar moesten zijn. Echter waren we uiteindelijk toch nog wel blij dat de vlucht een half uurtje vertraagd was want het bleek toch nog een beetje stressen aan het eind.
Eenmaal voorbereid hebben we de instructeur ontmoet en onze M&B + weather briefing laten zien. Na wat simpele vraagjes van zijn kant was het dan tijd om de sleuteltjes van het vliegtuig te regelen en de Pre-flight te doen. De pre-flight houdt in dat er een rondje om het vliegtuig wordt gelopen om te checken of alles nog in goeie conditie verkeerd en alles aanwezig is.
Dit moet je zelf doen en zonder instructeur. Echter heeft de instructeur ons uiteindelijk nog wel wat geholpen en nog wat uitgelegd.
Dan instappen :)
Ik mocht als eerste vliegen dus Lisanne ging achterin.
We begonnen met een aantal checklisten afwerken waarna de motor gestart werd. even hardop roepen: "Prop Clear!!" waarna de wieken in beweging worden gezet.
Vrrrrroooooeeeeeeeemmmmmm, hmmmm wat een geluid. Die 5,7 Liter 4 cylinder boxer-motor deed toch wel een aardige glimlach verschijnen.
Nog wat checklisten later taxieen we dan weg, de instructeur begint. Na ongeveer 10 meter roept hij: "your controls" en stopt met sturen,,, uhh, oké, tof. Dus ik voor het eerst sturend met de voetjes taxieen met een vliegtuig. Niet heel bijzonder maar was tof om voor het eerst de baas te zijn.
Uiteindelijk kregen we dan toestemming van de tower om op te lijnen op Runway 04L. Tijdens het oplijnen zegt de instructeur: "okay, so this will be your first take-off" Oftewel, your controls!
Na het krijgen van de take-off klaring ging het gas erop, en daar gingen we.
20knopen, 30 knopen, 40, 50, 60 en Rotate! (oftewel roteren, wat inhoud dat je de neus omhoog zet zodat het vliegtuig wil gaan klimmen. dit gebeurt in de archer bij 60 knopen).
En daar ging ik, helemaal zelf het vliegtuig in take-off gebracht. GeWelDig gevoel! Als ik er nu aan terugdenk krijg ik weer vlinders in mn buik. Ik had dan ook een smile van oor tot oor op dat moment!
Voor ik het wist waren we op 3000 voet en mocht ik gaan aflevelen. Neus naar beneden, wachten op wat snelheid en het gas terug naar 2200 toeren (volgas is 2700).
Daarna zijn we via de snelweg en daarna een rivier richting de South-East Practice Area gevlogen alwaar we wat klimmen, dalen en bochtjes hebben gedaan. Er kwam ook al een engine failure langs. Die werd helaas niet doorgezet tot vlak boven de grond, maar ik daalde toch wel bijna 1000 voet alvoor het gas er weer op ging :)
Daarna teruggevlogen naar Falcon Field waar ik het vliegtuig zelf mocht oplijnen voor de baan. Tot mijn verbazing nam de instructeur de controls nog niet over, hij vertelde me alleen m'n powersettings en vertelde of ik op de goede hoogte zat. Deze kon ik dan corrigeren met gas, pitch (neusstand) en flaps.
Ik heb het vliegtuig praktisch zelf aan de grond mogen zetten, aan het eind was er nog een kleine correctie van instructeur, maar de rest was ik zelf! Wow wat vet!
Ook nu weer vlinders in mn buik als ik eraan terug denk.
Na 15 minuutjes pauze heb ik met Lisanne gewisselt, ik back-seaten en zij vliegen. Haar vlucht was wat heftiger omdat we over de "superstition mountains" heen vlogen. Deze bergjes zorgden voor nogal wat turbulentie en dat was vrij duidelijk te voelen
(ff een plaatje
)Helaas werd het mij uiteindelijk iets teveel en heb ik gebruik moeten maken van een "motion sicknes" zakje, oftewel een kotszakje. Het feit dat ik de eerste van mn klas ben die dat nodig had maakt het er niet leuker op, maar ach, het hoort erbij.
Lisanne heeft ook mooi gevlogen voor haar eerste vlucht en het was uiteindelijk allemaal eigenlijk veels te snel voorbij!
Na het vliegen nog een korte de-briefing gehad, deze duurde een minuut of 5 en stelde eigenlijk weinig voor.
Nog even wat foto's van deze dag :)
Ik op de backseat
Lisanne
Mn crewmate achter de knuppel
Mijn stoeren pilotenlook (?)
Ik onderweg naar het vliegtuig
Okeej, niet helemaal in de goede volgorde zo, maar geen zin om het goed te zetten dus jullie zullen het ermee moeten doen.
Vind het verhaal zo weer lang genoeg, ik hoop dat jullie het met veel plezier lezen.
X, mij.
p.s. ik heb nu weer 2 dagen vrij, wat een luxe. Zou liever doorvliegen, maargoed nu maar genieten van de rust:)
donderdag 18 februari 2010
Morgen Vliegen!
Hoi!
Vandaag was zoals uit onderstaand bericht te begrijpen is dus een dagje vrij voor mij. Ondertussen loopt dat dagje op zn eind en ik moet zeggen dat ik me prima heb vermaakt.
We zijn naar Fashion Square in Scotsdale geweest. Een prachtig luxe winkelcentrum.
Ik heb hier een RayBan zonnebril uitgezocht en een overhemd + vest meegenomen.
Verder vandaag nog wat geleerd en voorbereid voor morgen want morgen gaat het dan toch wel echt gebeuren... Mijn eerste vluchtje!!!!
Ik vlieg nu alleen wel plotseling met een andere instructeur, naja zal ook wel een geschikte zijn toch?
Overigens, vanaf vandaag tot zondag worden er 'Warbird Formation Schools' gegeven op Falcon, dus er vliegen het hele weekend allemaal oude oorlogsbakken in formatie door de lucht hier.
Dus je hebt kans dat mijn eerste vlucht vrij spectaculair wordt!
Morgen zal ik om 12 uur lokale tijd de lucht in gaan, dat is voor jullie dus 8 uur 's avonds.
Meeluisteren kan op: http://www.squawkvfr.com/location.asp?UID=3#
Waarschijnlijk zal ik nog niet veel R/T (Radio Traffic, oftewel Radio Verkeer) zelf doen, maar mocht mijn instructeur me dat wel laten doen dan is het ook al vrij lastig om mij er tussenuit te pikken. Dit aangezien het erg druk zal zijn en het voor een ongetraind oor niet makkelijk luisteren is naar al die calls.
Mijn vliegtuig draagt het callsign: "N4145D", uitgesproken als "November Four One Four Five Delta" Dat is dus waar je op moet letten mocht je mee willen luisteren.
Verder heb ik er buitengewoon veel zin in horen jullie zeker van mij hoe het was!
Tot blogs!!!!
Vandaag was zoals uit onderstaand bericht te begrijpen is dus een dagje vrij voor mij. Ondertussen loopt dat dagje op zn eind en ik moet zeggen dat ik me prima heb vermaakt.
We zijn naar Fashion Square in Scotsdale geweest. Een prachtig luxe winkelcentrum.
Ik heb hier een RayBan zonnebril uitgezocht en een overhemd + vest meegenomen.
Verder vandaag nog wat geleerd en voorbereid voor morgen want morgen gaat het dan toch wel echt gebeuren... Mijn eerste vluchtje!!!!
Ik vlieg nu alleen wel plotseling met een andere instructeur, naja zal ook wel een geschikte zijn toch?
Overigens, vanaf vandaag tot zondag worden er 'Warbird Formation Schools' gegeven op Falcon, dus er vliegen het hele weekend allemaal oude oorlogsbakken in formatie door de lucht hier.
Dus je hebt kans dat mijn eerste vlucht vrij spectaculair wordt!
Morgen zal ik om 12 uur lokale tijd de lucht in gaan, dat is voor jullie dus 8 uur 's avonds.
Meeluisteren kan op: http://www.squawkvfr.com/location.asp?UID=3#
Waarschijnlijk zal ik nog niet veel R/T (Radio Traffic, oftewel Radio Verkeer) zelf doen, maar mocht mijn instructeur me dat wel laten doen dan is het ook al vrij lastig om mij er tussenuit te pikken. Dit aangezien het erg druk zal zijn en het voor een ongetraind oor niet makkelijk luisteren is naar al die calls.
Mijn vliegtuig draagt het callsign: "N4145D", uitgesproken als "November Four One Four Five Delta" Dat is dus waar je op moet letten mocht je mee willen luisteren.
Verder heb ik er buitengewoon veel zin in horen jullie zeker van mij hoe het was!
Tot blogs!!!!
woensdag 17 februari 2010
Geen auto, Niet vliegen. Wtf?
hoi!!!
Oké, eerst het geen auto stukje.
In mijn vorige blog schreef ik dat wij waarschijnlijk een auto hadden. We hadden al een aanbetaling gedaan en zouden alleen nog een check laten doen of alles een beetje goed was.
Dus wij naar Pepboys (soort van quickfit) om een check te laten doen. Kostte ons maar 27$ en dan wisten we alles, perfect dus!
Na de check kwam onze mechanic hoofdschuddend de wachtruimte binnen met de melding: "Don't buy this car". Er waren een hele hoop weggestopte problemen en de versnellingsbak zou binnenkort waarschijnlijk een 1000+ dollar reparatie nodig hebben.
We wilde het risico niet nemen dat wij voor die kosten op gingen draaien dus moest de auto wel terug.
Daar aangekomen regelen we alles rustig met de mechanic van de "dealer" (was meer een auto-tune-repair center) totdat de eigenaar aan kwam lopen. We hadden deze vent al een keer ontmoet en dit is echt een intense klootzak (excuus voor het woordgebruik).
Die vent begon dus al vrij snel te blazen en smeet onze aanbetaling via de toonbank naar ons hoofd zo op de grond, belachelijk. Hij mompelde ook nog iets van: "They don't know how capitalism works"
Toen we vertrokken stond hij net even iets harder dan normaal, zodat wij het zouden horen, tegen iemand anders te verkondigen dat we nog jongetjes waren, die nog een hoop te leren hadden en dat we nooit ergens zouden komen in 't leven... wat een josti :s
Nouja, wij geld terug en een slechte aankoop bespaard gebleven, dus wij blij.
Totdat ik me bedacht dat ik mijn portemonnee nog in de middenconsole van de teruggebrachte auto had laten liggen!!!!!!
Ik bellen, krijg de aardige mechanic aan de lijn die mijn vermoeden inderdaad kan bevestigen. Echter zouden ze snel sluiten dus ik moest opschieten.
Ik snel ene auto geregeld en met zn 3en terug naar die shop. Waren we uiteindelijk 10 minuten telaat, KUT!
Die avond ook nog even naar een andere auto gekeken. Dat was een mooie alleen net te klein :)
Vanochtend ben ik vroeg opgestaan ondanks dat ik pas om 12:45 begon. Met de auto van Lisanne en Lauren (grote Jeep) zou ik in mn eentje weer naar die shop rijden. Ik toch maar eerst ff bellen of ze open waren, kreeg ik de grote baas aan de lijn.
Hij had geen idee waar het over ging totdat hij snapte dat het een portemonnee betrof. Toen opeens veranderde de openingstijd van de shop ook naar 9 of 10 uur "ofzo".
Ben toen meteen in de auto gesprongen en naar die shop toegeracet. Shop was verlaten,,,,, dus ik aardig in de zenuwen. Een shop die altijd om 8 uur open is en dan nu opeens om 10. Waar zouden ze die 2 uur extra voor nodig hebben? Om misbruik te maken van mn Creditcard?
Uiteindelijk kwam iets na 10nen de aardige mechanic aanrijden. Hij haalde mijn portemonnee uit zijn persoonlijke kluisje en vertelde me dat hij het hele verhaal had achtergehouden voor zijn baas omdat hij weet hoe zn baas is.
Alles zat er nog in en precies op de plek waar ik het gelaten had, en er waren ook geen gekke dingen van mn rekening afgeschreven. Ik dus weer blij!
Dan het niet vliegen....
Morgen zou mijn eerste vlucht zijn dus ben al aardig aan het voorbereiden geweest, gewoon om een goeie indruk achter te laten. Wij vanmiddag tijdens onze medical al kijken of we ingepland stonden voor morgen, sommige wel en sommige niet. Ik met mijn crewmate in ieder geval nog niet...
Ondertussen is het half 6 en t/m 6 uur kan het rooster aangepast worden. Echter staat mijn instructeur al helemaal volgepland en is de kans dat ik nu nog word ingepland in het komende half uur echt Minimaal (met een hoofdletter M).
Vind het behoorlijk kut aangezien ik me mentaal al aardig had voorbereid en me eigenlijk wel klaar voelde voor de eerste vlucht. En nu heb ik morgen... Vrij
Wat moet ik daar nou weer mee!
Nouja, dan maar weer naar auto's kijken en nog wat leren en ohja, ik heb ook nog een zonnebril en horloge nodig!
Dus alsnog genoeg te doen, maar het blijft behoorlijk kut.
IK WIL VLIEGEN!!!!
Oké, eerst het geen auto stukje.
In mijn vorige blog schreef ik dat wij waarschijnlijk een auto hadden. We hadden al een aanbetaling gedaan en zouden alleen nog een check laten doen of alles een beetje goed was.
Dus wij naar Pepboys (soort van quickfit) om een check te laten doen. Kostte ons maar 27$ en dan wisten we alles, perfect dus!
Na de check kwam onze mechanic hoofdschuddend de wachtruimte binnen met de melding: "Don't buy this car". Er waren een hele hoop weggestopte problemen en de versnellingsbak zou binnenkort waarschijnlijk een 1000+ dollar reparatie nodig hebben.
We wilde het risico niet nemen dat wij voor die kosten op gingen draaien dus moest de auto wel terug.
Daar aangekomen regelen we alles rustig met de mechanic van de "dealer" (was meer een auto-tune-repair center) totdat de eigenaar aan kwam lopen. We hadden deze vent al een keer ontmoet en dit is echt een intense klootzak (excuus voor het woordgebruik).
Die vent begon dus al vrij snel te blazen en smeet onze aanbetaling via de toonbank naar ons hoofd zo op de grond, belachelijk. Hij mompelde ook nog iets van: "They don't know how capitalism works"
Toen we vertrokken stond hij net even iets harder dan normaal, zodat wij het zouden horen, tegen iemand anders te verkondigen dat we nog jongetjes waren, die nog een hoop te leren hadden en dat we nooit ergens zouden komen in 't leven... wat een josti :s
Nouja, wij geld terug en een slechte aankoop bespaard gebleven, dus wij blij.
Totdat ik me bedacht dat ik mijn portemonnee nog in de middenconsole van de teruggebrachte auto had laten liggen!!!!!!
Ik bellen, krijg de aardige mechanic aan de lijn die mijn vermoeden inderdaad kan bevestigen. Echter zouden ze snel sluiten dus ik moest opschieten.
Ik snel ene auto geregeld en met zn 3en terug naar die shop. Waren we uiteindelijk 10 minuten telaat, KUT!
Die avond ook nog even naar een andere auto gekeken. Dat was een mooie alleen net te klein :)
Vanochtend ben ik vroeg opgestaan ondanks dat ik pas om 12:45 begon. Met de auto van Lisanne en Lauren (grote Jeep) zou ik in mn eentje weer naar die shop rijden. Ik toch maar eerst ff bellen of ze open waren, kreeg ik de grote baas aan de lijn.
Hij had geen idee waar het over ging totdat hij snapte dat het een portemonnee betrof. Toen opeens veranderde de openingstijd van de shop ook naar 9 of 10 uur "ofzo".
Ben toen meteen in de auto gesprongen en naar die shop toegeracet. Shop was verlaten,,,,, dus ik aardig in de zenuwen. Een shop die altijd om 8 uur open is en dan nu opeens om 10. Waar zouden ze die 2 uur extra voor nodig hebben? Om misbruik te maken van mn Creditcard?
Uiteindelijk kwam iets na 10nen de aardige mechanic aanrijden. Hij haalde mijn portemonnee uit zijn persoonlijke kluisje en vertelde me dat hij het hele verhaal had achtergehouden voor zijn baas omdat hij weet hoe zn baas is.
Alles zat er nog in en precies op de plek waar ik het gelaten had, en er waren ook geen gekke dingen van mn rekening afgeschreven. Ik dus weer blij!
Dan het niet vliegen....
Morgen zou mijn eerste vlucht zijn dus ben al aardig aan het voorbereiden geweest, gewoon om een goeie indruk achter te laten. Wij vanmiddag tijdens onze medical al kijken of we ingepland stonden voor morgen, sommige wel en sommige niet. Ik met mijn crewmate in ieder geval nog niet...
Ondertussen is het half 6 en t/m 6 uur kan het rooster aangepast worden. Echter staat mijn instructeur al helemaal volgepland en is de kans dat ik nu nog word ingepland in het komende half uur echt Minimaal (met een hoofdletter M).
Vind het behoorlijk kut aangezien ik me mentaal al aardig had voorbereid en me eigenlijk wel klaar voelde voor de eerste vlucht. En nu heb ik morgen... Vrij
Wat moet ik daar nou weer mee!
Nouja, dan maar weer naar auto's kijken en nog wat leren en ohja, ik heb ook nog een zonnebril en horloge nodig!
Dus alsnog genoeg te doen, maar het blijft behoorlijk kut.
IK WIL VLIEGEN!!!!
maandag 15 februari 2010
auto! (?)
Even een snel berichtje
Het gezoek naar een auto heeft eindelijk een auto opgeleverd die nu in ieder geval voor de deur staat. We hebben een aanbetaling gedaan van 1500$ met de deal dat we nog een volledig check kunnen uitvoeren bij een garage en dat de auto dan goed moet zijn.
Als de auto niet goed is is het natuurlijk altijd nog maar de vraag of je je geld terugkrijgt, maar voor het eerste gevoel rijd hij erg goed en is het de beste auto die we gezien hebben.
Uiteindelijk was dit ook de allereerste auto waar we zijn wezen kijken overigens.
Het betreft een Cadillac Deville, luxe en grote bak met een 4,6Liter V8 met 320PK en een enorm Brrruuuuuuttt geluid bij het optrekken, haha!
Even een linkje naar de advertentie met wat foto's :)
Als de auto goed word bevonden komen uiteraard ook nog eigen foto's
klikkerdeklik
Ohw en een P.s.
Ik vind jullie reacties echt super om te lezen, bedankt allemaal !!!!! :D
Het gezoek naar een auto heeft eindelijk een auto opgeleverd die nu in ieder geval voor de deur staat. We hebben een aanbetaling gedaan van 1500$ met de deal dat we nog een volledig check kunnen uitvoeren bij een garage en dat de auto dan goed moet zijn.
Als de auto niet goed is is het natuurlijk altijd nog maar de vraag of je je geld terugkrijgt, maar voor het eerste gevoel rijd hij erg goed en is het de beste auto die we gezien hebben.
Uiteindelijk was dit ook de allereerste auto waar we zijn wezen kijken overigens.
Het betreft een Cadillac Deville, luxe en grote bak met een 4,6Liter V8 met 320PK en een enorm Brrruuuuuuttt geluid bij het optrekken, haha!
Even een linkje naar de advertentie met wat foto's :)
Als de auto goed word bevonden komen uiteraard ook nog eigen foto's
klikkerdeklik
Ohw en een P.s.
Ik vind jullie reacties echt super om te lezen, bedankt allemaal !!!!! :D
San Diego!
Hoiii, daar ben ik weer.
Weer vanuit de achterbak van de huur-auto. We zijn nu weer opweg naar ons huis (kan het nog niet m’n thuis noemen :p)
San Diego was leuk!
We zijn vrijdagavond aangekomen zoals jullie al in het vorige blog-bericht hadden kunnen lezen. Ons jeugdherbergje lag midden in het centrum, dus bij aankomst stonden we al meteen vast in het nacht/uitgaans verkeer van San Diego. We keken onze ogen aardig uit en dat kwam voornamelijk door de vrouwen die op straat rondliepen. Ze hadden allemaal bizar korte rokjes aan en hadden stuk voor stuk een fotomodellen lichaam. Heel apart aangezien het grootste deel van het vrouwelijke volk hier formaat walvis heeft…
Wij hebben de auto “even” ergens geparkeerd (parkeerplek zoeken was een aardige hell). Waarna we de tassen richting de jeugdherberg hebben gesjouwd. We sliepen daar in gedeelde kamers, geloof dat er 6 of 8 man op een kamer lag. De jeugdherberg zelf was erg leuk ingericht en ze hadden alles wat je nodig had en meer :o
Van Wifi tot een partyroom (waar jeugdigen onder de 21 een biertje konden drinken zonder problemen). En alles was ook erg schoon en mooi, prima dus voor 20$ per nacht.
Die avond even met zn alle een biertje gedronken waarna ik en nog een paar andere die wel 21+ waren nog even naar buiten zijn gegaan. Waar we nog even een drankje hadden gedaan in een hele foute hippie tent met een Geweldige live band.
Tent sloot zo rond 1 uur geloof ik en toen zijn wij ook naar bed gegaan en lekker gaan slapen.
Zaterdag weer vroeg op omdat Sjoerd de kriebels kreeg…
Hie had besloten dat ie wakker was en dat er ontbeten moet worden, dus is hij iedereen maar wakker gaan maken. Ik geloof dat hij zelf iets over 8 wakker was waardoor ik er iets voor 9en tog echt semi-verplicht uitmoest. Naja, nu ik het opschrijf bedenk ik me dat ik dan alsnog bijna 8 uur had geslapen, prima haha.
Ontbijten was leuk, er staat een groot fornuis met koeke(n)pannen en 2 enorme kannen met pannenkoeken deeg. Ontbijt is dus met een echte american pancake die je zelf klaar mag maken, was erg lekker en zorgt ervoor dat je ook meteen wakker bent.
Na het ontbijt nog even gecomputert alvoren te vertrekken naar SeaWorld!
Sjoerd wist ons te vertellen dat je SeaWorld gewoon gezien Moest hebben als je in San Diego was, dus ondanks de stevige prijs van 63$ zijn we alsnog gegaan.
In SeaWorld aangekomen zijn we eerst in een water-achtbaan gegaan waarbij ik het "briljante" idee had om voorin te gaan zitten met leon. Resultaat: Broek doorweekt, paspoort nat en telefoon/camera bijna overleden xD.
Gelukkig viel de schade na het opdrogen allemaal mee.
Daarna zijn we naar de show van Shamy de Orka geweest. Was een geweldige show alleen wel heel erg Amerikaans... Nationalisme ten top.
Paar mooie foto's gemaakt, maar ik geloof dat er nog mooiere aankomen van de spiegelreflex van wesley.
Hierna hebben we nog wat dingen gezien, zijn weer doorweekt geraakt op een attractie en zijn zo richting de avond terug gegaan naar het hostel.
Die avond leuk uitgeweest met de 21 jarige. De waar we waren was wel enorm duur... 20$ entree en 10$ voor een drankje. Gelukkig was de muziek dan wel weer echt Geweldig en hebben we een leuke avond gehad :)
Volgende ochtend waren we weer vroeg op omdat we om 10 uur moesten uitchecken en voor die tijd natuurlijk ook moesten ontbijten/douchen etc. Dus om 8 uur stond ik naast mn bed :)
Die ochtend ook nog even met ouders + vriendin gebeld wat ik erg leuk vond! Dus bij deze nog een keer bedankt voor t telefoontje.
Na t ontbijt en t uitchecken zijn we San Diego iets beter gaan verkennen
Eerst zijn we richting de haven van San Diego gelopen waar een prachtig en enorm vliegdekschip ligt aangemeerd. Uiteraard ook wat foto's genomen
Daarna zijn we nog even naar het strand gegaan waar we wat leuke foto's hebben gemaakt en
een beetje langs de zee hebben gelopen
Voor een vergroting moet je overigens op de foto's klikken, dan kan je misschien ook lezen wat er bij die onderste in het zand staat.
Na het strand zijn we terug gegaan naar de auto's en daarmee teruggereden naar Phoenix.
De terugrit was niet zo heel bijzonder, beetje saai zelfs. Beetje geslapen en geblogt (ik begon deze blog in de auto zoals je las, maar nu is het alweer maandagavond. In de auto bloggen is namelijk niet ideaal en had daarna geen tijd)
Dan om af te sluiten nog 1 fotootje van het landschap en de wegen die we bereden hebben
Weer vanuit de achterbak van de huur-auto. We zijn nu weer opweg naar ons huis (kan het nog niet m’n thuis noemen :p)
San Diego was leuk!
We zijn vrijdagavond aangekomen zoals jullie al in het vorige blog-bericht hadden kunnen lezen. Ons jeugdherbergje lag midden in het centrum, dus bij aankomst stonden we al meteen vast in het nacht/uitgaans verkeer van San Diego. We keken onze ogen aardig uit en dat kwam voornamelijk door de vrouwen die op straat rondliepen. Ze hadden allemaal bizar korte rokjes aan en hadden stuk voor stuk een fotomodellen lichaam. Heel apart aangezien het grootste deel van het vrouwelijke volk hier formaat walvis heeft…
Wij hebben de auto “even” ergens geparkeerd (parkeerplek zoeken was een aardige hell). Waarna we de tassen richting de jeugdherberg hebben gesjouwd. We sliepen daar in gedeelde kamers, geloof dat er 6 of 8 man op een kamer lag. De jeugdherberg zelf was erg leuk ingericht en ze hadden alles wat je nodig had en meer :o
Van Wifi tot een partyroom (waar jeugdigen onder de 21 een biertje konden drinken zonder problemen). En alles was ook erg schoon en mooi, prima dus voor 20$ per nacht.
Die avond even met zn alle een biertje gedronken waarna ik en nog een paar andere die wel 21+ waren nog even naar buiten zijn gegaan. Waar we nog even een drankje hadden gedaan in een hele foute hippie tent met een Geweldige live band.
Tent sloot zo rond 1 uur geloof ik en toen zijn wij ook naar bed gegaan en lekker gaan slapen.
Zaterdag weer vroeg op omdat Sjoerd de kriebels kreeg…
Hie had besloten dat ie wakker was en dat er ontbeten moet worden, dus is hij iedereen maar wakker gaan maken. Ik geloof dat hij zelf iets over 8 wakker was waardoor ik er iets voor 9en tog echt semi-verplicht uitmoest. Naja, nu ik het opschrijf bedenk ik me dat ik dan alsnog bijna 8 uur had geslapen, prima haha.
Ontbijten was leuk, er staat een groot fornuis met koeke(n)pannen en 2 enorme kannen met pannenkoeken deeg. Ontbijt is dus met een echte american pancake die je zelf klaar mag maken, was erg lekker en zorgt ervoor dat je ook meteen wakker bent.
Na het ontbijt nog even gecomputert alvoren te vertrekken naar SeaWorld!
Sjoerd wist ons te vertellen dat je SeaWorld gewoon gezien Moest hebben als je in San Diego was, dus ondanks de stevige prijs van 63$ zijn we alsnog gegaan.
In SeaWorld aangekomen zijn we eerst in een water-achtbaan gegaan waarbij ik het "briljante" idee had om voorin te gaan zitten met leon. Resultaat: Broek doorweekt, paspoort nat en telefoon/camera bijna overleden xD.
Gelukkig viel de schade na het opdrogen allemaal mee.
Daarna zijn we naar de show van Shamy de Orka geweest. Was een geweldige show alleen wel heel erg Amerikaans... Nationalisme ten top.
Paar mooie foto's gemaakt, maar ik geloof dat er nog mooiere aankomen van de spiegelreflex van wesley.
Hierna hebben we nog wat dingen gezien, zijn weer doorweekt geraakt op een attractie en zijn zo richting de avond terug gegaan naar het hostel.
Die avond leuk uitgeweest met de 21 jarige. De waar we waren was wel enorm duur... 20$ entree en 10$ voor een drankje. Gelukkig was de muziek dan wel weer echt Geweldig en hebben we een leuke avond gehad :)
Volgende ochtend waren we weer vroeg op omdat we om 10 uur moesten uitchecken en voor die tijd natuurlijk ook moesten ontbijten/douchen etc. Dus om 8 uur stond ik naast mn bed :)
Die ochtend ook nog even met ouders + vriendin gebeld wat ik erg leuk vond! Dus bij deze nog een keer bedankt voor t telefoontje.
Na t ontbijt en t uitchecken zijn we San Diego iets beter gaan verkennen
Eerst zijn we richting de haven van San Diego gelopen waar een prachtig en enorm vliegdekschip ligt aangemeerd. Uiteraard ook wat foto's genomen
Daarna zijn we nog even naar het strand gegaan waar we wat leuke foto's hebben gemaakt en
een beetje langs de zee hebben gelopen
Voor een vergroting moet je overigens op de foto's klikken, dan kan je misschien ook lezen wat er bij die onderste in het zand staat.
Na het strand zijn we terug gegaan naar de auto's en daarmee teruggereden naar Phoenix.
De terugrit was niet zo heel bijzonder, beetje saai zelfs. Beetje geslapen en geblogt (ik begon deze blog in de auto zoals je las, maar nu is het alweer maandagavond. In de auto bloggen is namelijk niet ideaal en had daarna geen tijd)
Dan om af te sluiten nog 1 fotootje van het landschap en de wegen die we bereden hebben
zaterdag 13 februari 2010
Auto zoektocht en onderweg naar San Diego
Dit berichtje was in de auto met word geschreven, maarja dan heb je natuurlijk geen internet, hehe.
Dus vandaar dat her er later opstaat dan dat het daadwerkelijk geschreven was.
Anyways we zitten nu in een hartstikke relaxed youth-hostel in San Diego.
En van wat ik tot nu toe van San Diego heb gezien is het best een bijzonder vette stad! Maar dat gaan jullie allemaal nog horen :)
Hoiii!!!
Ik weet dat ik alweer een weekje niks van me heb laten horen. Maar nu heb ik even soort van niks te doen. Tenminste, ik zit momenteel achter in een huurauto onderweg naar San Diego voor onze eerste road-trip!
Maar laat ik eerst maar beginnen te vertellen hoe onze eerste week is gegaan/geweest.
Dinsdag hadden we onze eerste dag,,, vrij saaie en nutteloze briefings. Ik geloof dat we zo rond 15.30 uit waren. ’s Middags wilden wij direct naar een auto gaan kijken, aangezien je zonder auto hier helemaal niks kan. Dat was die middag dan ook gelijk ons probleem, we hadden geen auto om naar de auto’s toe te rijden die te koop stonden. Uiteindelijk was het wel gelukt om een auto/lift te regelen richting de wall-mart om daar eten te regelen voor die avond. Dit betrof een Caddilac Fleetwood. Grote bak van 6+ meter lang met een 5,7liter V8 Corvette motor. Was dan ook wel blij toen Niel B. mij de sleuteltjes aanbood (Niels had ons met zijn auto afgezet bij de wall-mart en wilde graag terug naar t vliegveld omdat iemand solo ging, en dus moest ik hem ff brengen in zijn auto).
Maargoed, wat een belachelijke auto! Haha, reed als een scheepscontainer en trok alsnog t asfalt van de straat. Geweldig Amerikaans :D
Op de terugweg naar de wall-mart ook meteen voor t eerst verdwaald geraakt in mn eentje met zown grote auto op zulke grote wegen terwijl ik 0 ervaring had met t Amerikaanse wegen-systeem (is een stukkie anders dan wat wij gewend zijn). Gelukkig wall-mart uiteindelijk wel gevonden, boodschappen gedaan en verder een rusttig avondje gehad.
Dan woensdag,
Ook woensdag waren voornamelijk saaie en nutteloze briefings die uiteindelijk pas om 17.00 eindigde… We hadden gelukkig nu wel een auto geregeld om naar een andere auto te kijken (weer de Fleetwood, en ik mocht weer rijden:D)
We gingen nu kijken naar een Caddilac deville. Grote luxe Amerikaanse bak met een 3.8L V8 met 320PK. Testritje erin was super, reed erg goed en was nog sneller dan die fleetwood! En dat voor een auto van 2300Kg.
Echter vonden we dat er te veel dingetjes mis mee waren dus zijn we er uiteindelijk toch niet voor gegaan L
E n dan nog donderdag,
Donderdag was dan op school wel interessant voor de verandering. We kregen meerdere briefings over het vliegen zelf, over safety, over plannen, over het rooster en over uren registreren. Kortom vrij belangrijke en interessante briefings.
Op het rooster is het zo dat iedereen een “nickname” krijgt bedacht door de rooster makers. Deze naam bestaat uit een K en daarna 3 letters uit je voor of achternaam.
Ik heb al aardig wat leuke/grappige namen voorbij zien komen maar die van mij was wel heel vet.
KING
Zei al tegen de instructeur: “Guess i’ve got to live up to the expectations now”
Vind het ook wel een mooie compensatie voor mijn bijnaam (Pis) die ik van het CAVV had gekregen.
Hierna kregen we nog te zien hoe je “preflight” dat is het checken van je vliegtuig voordat je de lucht ingaat. Erg leuk om te zien en op t vliegveld rond te lopen in je pakkie. Voelde wel vrij snel vertrouwd, haha.
Dankzij deze schooldag had ik wel weer heel veel zin in het vliegen, maakte alles een stuk duidelijker.
Donderdag avond zijn we weer naar een auto gaan kijken, deze keer een Chrysler Sebring.
Leek op het eerste gezicht een behoorlijke mooie auto. Het was een erg mooie cabrio die ook erg lekker reed. Lekker europees en alsnog behoorlijk snel!
Uiteindelijk ook weer niet genomen vanwegen een aantal dingen die toch niet helemaal in orde bleken te zijn.
We waren pas om half 10 terug en moesten toen nog eten, waar we zo rond 10en mee klaar waren.
Dat was vrij kut aangezien we vrijdag ochtend een test hadden van het Operations manual(soort van handleiding over het vliegen bij de KLS waar zo’n beetje alles instaat) en ik had er nog totaal Niks aan gedaan. En ondanks dat het een openboek test was moest er wel geleerd worden aangezien er maar 1 minuut per vraag werd gegeven en je dus snel dingen moest kunnen opzoeken.
Dus met de hulp van post-its, een pen en een marker heb ik me 2 uur lang uitgeleefd en ben netjes om 12 uur gaan slapen.
Die 2 uur leren heeft me een nette 92% opgeleverd:D ben weer tevreden.
En dan nu vandaag!
Vanochtend OM testje gemaakt wat dus best prima ging. Daarna al onze vliegspullen gekregen en toen waren we klaar met school voor vrijdag. Lekker rustig dus.
Aangezien we vandaag met onze hele groep een roadtrip naar San Diego hadden gepland moesten we snel een auto hebben. Dus hadden we een auto gehuurd waarmee we andere auto’s konden gaan bekijken. 1e auto was niks toen zijn we alsnog naar de Chrysler Sebring gaan kijken van donderdag.
Daar hebben we nog een mooi verhaal aan over gehouden:
We wilden de Chrysler langs een garage bellen om hem te laten checken, onderweg hoorde we al een vreemd geluid van de wielen maar we dachten dat het misschien was vanwege het wegdek. Echter brak op een gegeven moment iets waarna de hele auto begon te schudden. Waarschijnlijk een wiel-as….
Dus wij hebben de Chrysler teruggezet bij de dealer en zijn er als een haas vandoor gegaan.
Blij dat we die auto niet gekocht hadden! (hij bleek ook nog olie te lekken overigens, wat een ragbak!)
Nu dus in de huurauto onderweg naar San Diego. Ik rij niet omdat ik wilde bloggen, wel zo relaxed aangezien ik daar de hele week nog geen tijd voor heb gehad (Heb amper tijd gehad om mn vriendin te spreken!!! :s :s) Gelukkig schijnt het tijdens het vliegen wel iets rustiger te worden.
Dit weekend zit ik dus in San Diego dus er zal geen blog komen en jullie zullen mij ook niet op MSN zien, Just so u know.
Ik zal bij terugkomst wel wat tijd vrij maken voor een blogje over hoe San Diego was. Ik hoop zelf dat het super wordt, heb er in ieder geval zin in.
dinsdag 9 februari 2010
Vertrek, reis en stereotypes
Daar kom 'ie dan, mijn 1e blog uit Arizona.
Het is hier nu 7:30 en aangezien ik vanaf 6 uur eigenlijk al wakker lig heb ik maar besloten om nog even te bloggen voor ik straks naar school ga.
Gister uit nederland vertrokken. 7 Uur hadden ik en mijn klasgenoten op schiphol afgesproken, wat inhield dat ik om 6 uur Nederlandse mn bed uit ging.
Met ouders en vriendin daarna naar vliegveld gereden waar inchecken/bagage inleveren/douane passeren etc. eigenlijk best voorspoedig ging op wat kleine dingetjes na.
Afscheid bij de douane was... Nouja simpel gezegd niet leuk. Ik ga iedereen in Nederland missen voor de 5 maanden dat ik hier zit. Vond het vrij moeilijk om doei te zeggen tegen Corine, maar kreeg het wel voor mekaar zonder al te natte ogen.
Co komt gelukkig wel al over 2 maanden langs(14 april vertrekt ze richting hier) en zal dan ook bijna 3 weken blijven, jippie :D.
Dan de reis,,,
We vlogen met een Airbus A330, een vliegtuig dat ik nog nooit van binnen had gezien. Echter viel dat niet tegen. We hadden lekkere stoelen die vrij ruim zaten en ik en leon hadden het geluk dat er niemand achter ons zat, wat betekende dat onze stoelen de hele vlucht op "standje lichstoel" hebben gestaan. Helaas maakte dat het slapen in de kist niet makkelijker, maar gelukkig het zitten wel comfortabeler.
Ook hadden we prrrrima entertainment in de kist. Ieder zijn eigen schermpje + afstandsbediening met een systeem waarin je de keuze had uit de nieuwste films(Ik heb o.a. law abiding citizen en Inglorious bastards gekeken), series, muziek en nog een aantal games.
De games konden ook tegen elkaar worden gespeeld wat ook best voor de nodige gevulde kwartiertjes zorgde.
Al met al was de reis richting Minneapolis best goed te doen.
Echter daar aangekomen moest er overgestapt worden, bagage opgehaalt worden en weer opnieuw bagage ingeleverd worden.
Amerikaanse Douane had ik al veel over gehoord, maar viel mij alles mee. Paar vraagjes een vingerafdruk-check en ik mocht door.
De vlucht van Minneapolis naar Phoenix was helaas wel vertraagd. Dit door toedoen van hevige sneeuwval. Vertraging opzich was maar 45 minuten.
Na 45 extra wachten wij dus dat vliegtuig in en toen begon de ellende pas. Eerst was er een vrouw die vond dat haar stoel te vies was (ofzo) dus daarom moest er een extra cleaning van het vliegtuig gedaan worden, gedoe...
Dat opgelost werd er geroepen dat het vliegtuig ge-de-iced moest worden. Dit was ook wel echt hard nodig gezien de staat van de met-ijs-ingepakte-vleugels maar het zorgt allemaal wel voor een hoop vertraging. Toen weer 10 minuten later hadden we nog geen meter gereden (en waren we dus nog ook niet ge-de-iced omdat dat in de wasstraat moet gebeuren) werd er omgeroepen dat er een probleem was met het FMS (flight management system) waarvan ze nog moesten bedenken wat ze er mee gingen doen...
Toen dat weer 15 minuten later gefixt was konden we dan eindelijk naar de de-icing area taxieën.
Het de-icen was grappig om een keer mee te maken, maar ik was al zo moe dat ik er de lol niet meer zo van inzag. Zal er later nog wel een aantal foto's van posten.
Toen na 2 uur totale vertraging reden we dan eindelijk de runway op en konden we opstijgen richting Phoenix!
Aankomst in Phoenix was erg leuk. Wij kwamen daar aan met zn 12en (geloof ik?) helemaal kapot van de reis. Kom je de bagage-hal binnen, staat daar de rest van onze klas en ook nog wat jongens uit 8-5. Hoop geklap, gefluit, gestamp en nog meer herrie als wij aan komen gelopen :) Voelde erg leuk en welkom aan.
Er werd mij al vrij snel een lift aangeboden in een hele luxe caddilac en er werd ook voor mijn koffers gezorgd, haha wat een luxe! (bedankt jongens :))
Daarna met de hele klas uit eten, was gezellig ff kort.
Dan Amerika.... Wat een maf land... Of voornamelijk wat een maffe mensen.
In de paar uur dat ik gister wakker heb rondgebracht op Amerikaans grondgebied, heb ik al bijna Alle stereotypen over Amerika(nen) bevestigd zien worden.
-Dikke mensen
-Dikke auto's
-Alles (te) groot
-Alles (te) veel
-typische politie agenten (maar ook bewakers/douane douaneambtenaren etc.)
Ohw, en de Mcdonalds hier is SMERIG... Helemaal niet als onze Mcdonalds. Een chickenburger is hier een verlept, maar dan ook echt verrrlllllleeeppptt broodje. Met kip(die dan nog wel ok is) en 2 halve stukjes augurk. En dan alles enorm vet.
Dat was dus geen succes. Maar misschien is dat maar goed ook.
Ik ga nu weer stoppen met dit verhaal, heb nog genoeg om te vertellen/ te typen, echter is mijn roommate net wakker geworden en ik ga mij ook maar eens aankleden en voorbereiden op de eerste dag.
(Foto's komen nog!)
update: Een paar foto's van het weer in Minneapolis. Meer foto's volgen weer binnenkort :)
Het is hier nu 7:30 en aangezien ik vanaf 6 uur eigenlijk al wakker lig heb ik maar besloten om nog even te bloggen voor ik straks naar school ga.
Gister uit nederland vertrokken. 7 Uur hadden ik en mijn klasgenoten op schiphol afgesproken, wat inhield dat ik om 6 uur Nederlandse mn bed uit ging.
Met ouders en vriendin daarna naar vliegveld gereden waar inchecken/bagage inleveren/douane passeren etc. eigenlijk best voorspoedig ging op wat kleine dingetjes na.
Afscheid bij de douane was... Nouja simpel gezegd niet leuk. Ik ga iedereen in Nederland missen voor de 5 maanden dat ik hier zit. Vond het vrij moeilijk om doei te zeggen tegen Corine, maar kreeg het wel voor mekaar zonder al te natte ogen.
Co komt gelukkig wel al over 2 maanden langs(14 april vertrekt ze richting hier) en zal dan ook bijna 3 weken blijven, jippie :D.
Dan de reis,,,
We vlogen met een Airbus A330, een vliegtuig dat ik nog nooit van binnen had gezien. Echter viel dat niet tegen. We hadden lekkere stoelen die vrij ruim zaten en ik en leon hadden het geluk dat er niemand achter ons zat, wat betekende dat onze stoelen de hele vlucht op "standje lichstoel" hebben gestaan. Helaas maakte dat het slapen in de kist niet makkelijker, maar gelukkig het zitten wel comfortabeler.
Ook hadden we prrrrima entertainment in de kist. Ieder zijn eigen schermpje + afstandsbediening met een systeem waarin je de keuze had uit de nieuwste films(Ik heb o.a. law abiding citizen en Inglorious bastards gekeken), series, muziek en nog een aantal games.
De games konden ook tegen elkaar worden gespeeld wat ook best voor de nodige gevulde kwartiertjes zorgde.
Al met al was de reis richting Minneapolis best goed te doen.
Echter daar aangekomen moest er overgestapt worden, bagage opgehaalt worden en weer opnieuw bagage ingeleverd worden.
Amerikaanse Douane had ik al veel over gehoord, maar viel mij alles mee. Paar vraagjes een vingerafdruk-check en ik mocht door.
De vlucht van Minneapolis naar Phoenix was helaas wel vertraagd. Dit door toedoen van hevige sneeuwval. Vertraging opzich was maar 45 minuten.
Na 45 extra wachten wij dus dat vliegtuig in en toen begon de ellende pas. Eerst was er een vrouw die vond dat haar stoel te vies was (ofzo) dus daarom moest er een extra cleaning van het vliegtuig gedaan worden, gedoe...
Dat opgelost werd er geroepen dat het vliegtuig ge-de-iced moest worden. Dit was ook wel echt hard nodig gezien de staat van de met-ijs-ingepakte-vleugels maar het zorgt allemaal wel voor een hoop vertraging. Toen weer 10 minuten later hadden we nog geen meter gereden (en waren we dus nog ook niet ge-de-iced omdat dat in de wasstraat moet gebeuren) werd er omgeroepen dat er een probleem was met het FMS (flight management system) waarvan ze nog moesten bedenken wat ze er mee gingen doen...
Toen dat weer 15 minuten later gefixt was konden we dan eindelijk naar de de-icing area taxieën.
Het de-icen was grappig om een keer mee te maken, maar ik was al zo moe dat ik er de lol niet meer zo van inzag. Zal er later nog wel een aantal foto's van posten.
Toen na 2 uur totale vertraging reden we dan eindelijk de runway op en konden we opstijgen richting Phoenix!
Aankomst in Phoenix was erg leuk. Wij kwamen daar aan met zn 12en (geloof ik?) helemaal kapot van de reis. Kom je de bagage-hal binnen, staat daar de rest van onze klas en ook nog wat jongens uit 8-5. Hoop geklap, gefluit, gestamp en nog meer herrie als wij aan komen gelopen :) Voelde erg leuk en welkom aan.
Er werd mij al vrij snel een lift aangeboden in een hele luxe caddilac en er werd ook voor mijn koffers gezorgd, haha wat een luxe! (bedankt jongens :))
Daarna met de hele klas uit eten, was gezellig ff kort.
Dan Amerika.... Wat een maf land... Of voornamelijk wat een maffe mensen.
In de paar uur dat ik gister wakker heb rondgebracht op Amerikaans grondgebied, heb ik al bijna Alle stereotypen over Amerika(nen) bevestigd zien worden.
-Dikke mensen
-Dikke auto's
-Alles (te) groot
-Alles (te) veel
-typische politie agenten (maar ook bewakers/douane douaneambtenaren etc.)
Ohw, en de Mcdonalds hier is SMERIG... Helemaal niet als onze Mcdonalds. Een chickenburger is hier een verlept, maar dan ook echt verrrlllllleeeppptt broodje. Met kip(die dan nog wel ok is) en 2 halve stukjes augurk. En dan alles enorm vet.
Dat was dus geen succes. Maar misschien is dat maar goed ook.
Ik ga nu weer stoppen met dit verhaal, heb nog genoeg om te vertellen/ te typen, echter is mijn roommate net wakker geworden en ik ga mij ook maar eens aankleden en voorbereiden op de eerste dag.
(Foto's komen nog!)
update: Een paar foto's van het weer in Minneapolis. Meer foto's volgen weer binnenkort :)
zondag 7 februari 2010
Morgen weg
Hoi!
Morgen weg!
Het voelt nog behoorlijk onwerkelijk dat ik morgen alweer naar het warme Phoenix vertrek. Zeker aangezien ik nu gewoon nog lekker op de bank zit te knuffelen met mijn vriendinnetje.
10:20 vertrekt mijn vlucht morgen richting Minneapolis waar ik dan overstap op een vlucht richting Phoenix.
Dit houdt dan ook in dat ik met mijn klasgenoten om 7:00 hebben afgesproken bij de incheck-balie + bagage afgeven.
Daarna zal ik dan nog even rustig ergens wat gaan drinken/eten met mijn ouders en uiteraard Corine om nog even de laatste keer doei te zeggen.
Ik heb er enorm veel zin in....
Maar ga mijn Co wel enorm erg missen, dus dat maakt wel dat ik wegga met gemengde gevoelens.
Tot blogs!
Morgen weg!
Het voelt nog behoorlijk onwerkelijk dat ik morgen alweer naar het warme Phoenix vertrek. Zeker aangezien ik nu gewoon nog lekker op de bank zit te knuffelen met mijn vriendinnetje.
10:20 vertrekt mijn vlucht morgen richting Minneapolis waar ik dan overstap op een vlucht richting Phoenix.
Dit houdt dan ook in dat ik met mijn klasgenoten om 7:00 hebben afgesproken bij de incheck-balie + bagage afgeven.
Daarna zal ik dan nog even rustig ergens wat gaan drinken/eten met mijn ouders en uiteraard Corine om nog even de laatste keer doei te zeggen.
Ik heb er enorm veel zin in....
Maar ga mijn Co wel enorm erg missen, dus dat maakt wel dat ik wegga met gemengde gevoelens.
Tot blogs!
zondag 3 januari 2010
Nog 1 maand
Over één maandje is het al zover. Dan ga ik toch echt in het vliegtuig naar Amerika stappen.
Nu alweer ruim 2 maanden vrij en dat relaxte leventje begint aardig te wennen. Eerste maand doorgebracht met mijn vriendinnetje in Keulen (zie haar blog) en de 2e maand grotendeels in Hoofddorp.
Verder ook nog op vakantie geweest naar Israël en uiteraard kerst en oud & nieuw gevierd.
Morgen ook weer een bijzondere dag, namelijk de overdracht van het eerste huis(je) van mijn vriendinnetje. Dus voorlopig genoeg afleiding om niet aan Amerika te denken.
Toch MOET er af en toe nog wel alvast aan Amerika gedacht worden. Zo moet ik nog langs het Amerikaanse consulaat en nog in de weer met verzekeringen. En wie weet,,, ook nog wat studeren.
Enige wat ik nog wil melden is dat ik dus een blog ga beginnen en hopelijk bijhouden over al mijn bezigheden in phoenix.
Wie wil, mag volgen!
Tot de volgende blog
Nu alweer ruim 2 maanden vrij en dat relaxte leventje begint aardig te wennen. Eerste maand doorgebracht met mijn vriendinnetje in Keulen (zie haar blog) en de 2e maand grotendeels in Hoofddorp.
Verder ook nog op vakantie geweest naar Israël en uiteraard kerst en oud & nieuw gevierd.
Morgen ook weer een bijzondere dag, namelijk de overdracht van het eerste huis(je) van mijn vriendinnetje. Dus voorlopig genoeg afleiding om niet aan Amerika te denken.
Toch MOET er af en toe nog wel alvast aan Amerika gedacht worden. Zo moet ik nog langs het Amerikaanse consulaat en nog in de weer met verzekeringen. En wie weet,,, ook nog wat studeren.
Enige wat ik nog wil melden is dat ik dus een blog ga beginnen en hopelijk bijhouden over al mijn bezigheden in phoenix.
Wie wil, mag volgen!
Tot de volgende blog
Abonneren op:
Posts (Atom)