Hoi again!
Vandaag heb ik weer mijn vlucht mogen cancellen due to een vliegtuig defect.
De zogenoemde "ammeter" was defect, zonder dit metertje mag je de lucht niet in.
En aangezien ik vanochtend om 4:15 naast mn bed stond en om 5:15 mezelf een hoofdwond(je) botste tegen de achterklep van een auto, zorgde deze cancel ervoor dat ik niet meer zo vrolijk gestemd was.
Anyways, wel een leuk iets voor jullie. Aangezien ik zelf geen tijd heb om filmpjes te maken, en zoiezo niet mag filmen in de cockpit, heb ik wat op het internet gevonden.
Een klein filmpje gemaakt vanaf een vliegveld genaamd Chandler.
Chandler ligt ongeveer 20 Nautische mijlen van ons verwijdert en dit filmpje geeft een enorm goed beeld van wat ik hier zoal zie in de lucht.
Dus mochten jullie je vervelen: Kijk en geniet!
donderdag 8 april 2010
dinsdag 6 april 2010
D24 check.
Hoi!
Alweer een enorme tijd tussen dit blogbericht en het vorige. Kan wel weer mijn excuus daarvoor gaan aanbieden, maar ik heb het hier zo druk gehad dat ik simpelweg geen tijd had om een blog bericht te schrijven.
Sinds mijn vorige blogbericht is er ook weer een hoop gebeurt hier in het zonnige Amerika. Ik ben begonnen met navigatie vluchten en heb vandaag mijn 2e check gevlogen.
Navigatie
Tot en met mijn 18e vlucht heb ik alleen maar een beetje "rondgeboort" in de oefengebieden die allemaal vrij dicht bij onze thuisbasis liggen. Bij vluchtje D19 ging hier verandering ingebracht worden, dit zou namelijk mijn allereerste navigatie vlucht worden.
Een navigatie vlucht begint in weze al de dag van tevoren, er moet namelijk een planning gemaakt worden. Deze planning doe je in 2 delen en het eerste deel begint de dag van tevoren.
Het eerste deel van de planning bestaat uit:
-bepalen hoe je gaat vliegen
-cirkeltjes trekken om je herkenningspunten
-lijntjes trekken tussen je herkenningspunten
-de 1e paar berekeningen maken
-informatie opzoeken over de gebieden en vooral vliegvelden die je aan zou kunnen doen
Dit kost al met al voor mij persoonlijk een uur of 3. Maar de eerste keer heb ik hier praktisch een hele dag aan gezeten.
Als dit dan af is ga je meestal vroeg je bed in omdat je de volgende dag er vroeg uit moet om je planning af te maken. Dat duur meestal nog een uur of 2,5.
Mijn eerste navigatie vlucht ging niet slecht. Netjes aangekomen op de plaats van bestemming (Pinal airport, vrij indrukwekkend aangezien het helemaal volstaat met groooteee vliegtuigen die OF groot onderhoud nodig hebben, OF het einde van hun carriere bereikt hebben). Ook staan er een aantal bijzonder testvliegtuigen etc. waardoor er in principe geen foto's gemaakt mogen worden op Pinal. Het schijnt ook dat wanneer je te langzaam taxiet er direct een CIA busje naast je komt rijden. Al met al allemaal vrij bizar.
Op het moment dat wij weer wilde vertrekken, kwamen we amper nog vooruit... Erg vreemd!
Nadat de instructeur nog wat dingetjes had geprobeerd kwamen we tot de conclusie dat wij 1 erg lekke band hadden...
Grrrrrrr... Hoe bijzonder Pinal ook is, het is geen plek waar je graag een paar uur doorbrengt. Behalve de 747 en de teams om ze op te knappen / af te breken, is er helemaal Niks op Pinal.
Anyways, na een goeie 1,5/2 uur wachten konden we dan eindelijk weer opweg met een nieuwe binnenband (uiteindelijk bleek het ventiel lek te zijn gegaan...). Terugvlucht ging wat beroerder, maar al met al was mijn eerste navigatie vlucht een aardig avontuurtje.
D24 check
Tussen mijn eerste navigatie vlucht en mijn D24 check heb ik nog wat solo vluchtjes gedaan en nog 1 navigatie vluchtje, allemaal niet heel bijzonder.
Vandaag had ik dus mijn D24 check. Dit is de 2e check van het VFR traject en op deze check werden mijn steep turns, stalls, landingen, PFL's (noodlanding buiten het vliegveld) en EFATO's (engine failure after take-off) getest. Dit naast je algemene technische kennis van het vliegtuig en alles wat daar mee te maken heeft en de mate waarin je situaties goed en veilig kan beoordelen en oplossen, al met al een spannende dag.
Echter was ik van tevoren absoluut niet zenuwachtig. Ik vloog dan ook met 1 van de meest aardige en relaxte instructeurs en dat was enorm goed voor mijn zenuwen.
De vlucht zelf ging best aardig. Was zelf niet helemaal 100% tevreden over mijn airwork en de circuitjes op gateway konden netter maar blijkbaar was het allemaal wel goed genoeg.
De instructeur/examinator vond dat ik een goeie vlucht neergezet had en beloonde mij met een "standard" voor mijn check!
(voor je check kan je halen: Fail - Accaptable - Standard - Standard+)
Ik kon in ieder geval met een super gevoel terug naar mn appartementje waarna ik mezelf nog op een half middagje zwembad-hangen had getrakteerd.
En nu nog...
Nu ben ik dus ongeveer op de helft van het VFR traject. Morgen staat er voor mij weer een solo gepland en overmorgen ga ik waarschijnlijk op voor mijn cross-country endorsement. Het halen van deze endorsement zorgt ervoor dat ik ook solo navigatie vluchten mag uitvoeren. Heb er op het moment nog niet heel veel vertrouwen in, maar wie weet gaat het beter dan ik nu zelf verwacht.
Heb in ieder geval wel erg veel zin om in m'n eentje naar alle onbekende plekke/vliegvelden te vliegen die er maar enigzins in de buurt te vinden zijn.
Uitslapen
Dan last but (for me) not least! Ik hoefde vandaag pas om 8:45 te vliegen wat betekende dat ik om 6:30 pas mn bed uit hoefde. Ook morgen sta ik pas om 8:45 op het rooster, Geweldig!
De afgelopen 2 weken heeft planning mij elke keer zo vroeg als maar kon ingeroosterd waardoor ik praktisch elke dag om 4:30 mn bed uit moest.
Opzig niet een enorm probleem, maar op den duur sloopt dat me aardig.
Vandaag was dat dus beter en morgen ook! Nu al zin om heeeerlijk uit te slapen tot 6:30!!!!!
Groetjes!
Ingmar
Alweer een enorme tijd tussen dit blogbericht en het vorige. Kan wel weer mijn excuus daarvoor gaan aanbieden, maar ik heb het hier zo druk gehad dat ik simpelweg geen tijd had om een blog bericht te schrijven.
Sinds mijn vorige blogbericht is er ook weer een hoop gebeurt hier in het zonnige Amerika. Ik ben begonnen met navigatie vluchten en heb vandaag mijn 2e check gevlogen.
Navigatie
Tot en met mijn 18e vlucht heb ik alleen maar een beetje "rondgeboort" in de oefengebieden die allemaal vrij dicht bij onze thuisbasis liggen. Bij vluchtje D19 ging hier verandering ingebracht worden, dit zou namelijk mijn allereerste navigatie vlucht worden.
Een navigatie vlucht begint in weze al de dag van tevoren, er moet namelijk een planning gemaakt worden. Deze planning doe je in 2 delen en het eerste deel begint de dag van tevoren.
Het eerste deel van de planning bestaat uit:
-bepalen hoe je gaat vliegen
-cirkeltjes trekken om je herkenningspunten
-lijntjes trekken tussen je herkenningspunten
-de 1e paar berekeningen maken
-informatie opzoeken over de gebieden en vooral vliegvelden die je aan zou kunnen doen
Dit kost al met al voor mij persoonlijk een uur of 3. Maar de eerste keer heb ik hier praktisch een hele dag aan gezeten.
Als dit dan af is ga je meestal vroeg je bed in omdat je de volgende dag er vroeg uit moet om je planning af te maken. Dat duur meestal nog een uur of 2,5.
Mijn eerste navigatie vlucht ging niet slecht. Netjes aangekomen op de plaats van bestemming (Pinal airport, vrij indrukwekkend aangezien het helemaal volstaat met groooteee vliegtuigen die OF groot onderhoud nodig hebben, OF het einde van hun carriere bereikt hebben). Ook staan er een aantal bijzonder testvliegtuigen etc. waardoor er in principe geen foto's gemaakt mogen worden op Pinal. Het schijnt ook dat wanneer je te langzaam taxiet er direct een CIA busje naast je komt rijden. Al met al allemaal vrij bizar.
Op het moment dat wij weer wilde vertrekken, kwamen we amper nog vooruit... Erg vreemd!
Nadat de instructeur nog wat dingetjes had geprobeerd kwamen we tot de conclusie dat wij 1 erg lekke band hadden...
Grrrrrrr... Hoe bijzonder Pinal ook is, het is geen plek waar je graag een paar uur doorbrengt. Behalve de 747 en de teams om ze op te knappen / af te breken, is er helemaal Niks op Pinal.
Anyways, na een goeie 1,5/2 uur wachten konden we dan eindelijk weer opweg met een nieuwe binnenband (uiteindelijk bleek het ventiel lek te zijn gegaan...). Terugvlucht ging wat beroerder, maar al met al was mijn eerste navigatie vlucht een aardig avontuurtje.
D24 check
Tussen mijn eerste navigatie vlucht en mijn D24 check heb ik nog wat solo vluchtjes gedaan en nog 1 navigatie vluchtje, allemaal niet heel bijzonder.
Vandaag had ik dus mijn D24 check. Dit is de 2e check van het VFR traject en op deze check werden mijn steep turns, stalls, landingen, PFL's (noodlanding buiten het vliegveld) en EFATO's (engine failure after take-off) getest. Dit naast je algemene technische kennis van het vliegtuig en alles wat daar mee te maken heeft en de mate waarin je situaties goed en veilig kan beoordelen en oplossen, al met al een spannende dag.
Echter was ik van tevoren absoluut niet zenuwachtig. Ik vloog dan ook met 1 van de meest aardige en relaxte instructeurs en dat was enorm goed voor mijn zenuwen.
De vlucht zelf ging best aardig. Was zelf niet helemaal 100% tevreden over mijn airwork en de circuitjes op gateway konden netter maar blijkbaar was het allemaal wel goed genoeg.
De instructeur/examinator vond dat ik een goeie vlucht neergezet had en beloonde mij met een "standard" voor mijn check!
(voor je check kan je halen: Fail - Accaptable - Standard - Standard+)
Ik kon in ieder geval met een super gevoel terug naar mn appartementje waarna ik mezelf nog op een half middagje zwembad-hangen had getrakteerd.
En nu nog...
Nu ben ik dus ongeveer op de helft van het VFR traject. Morgen staat er voor mij weer een solo gepland en overmorgen ga ik waarschijnlijk op voor mijn cross-country endorsement. Het halen van deze endorsement zorgt ervoor dat ik ook solo navigatie vluchten mag uitvoeren. Heb er op het moment nog niet heel veel vertrouwen in, maar wie weet gaat het beter dan ik nu zelf verwacht.
Heb in ieder geval wel erg veel zin om in m'n eentje naar alle onbekende plekke/vliegvelden te vliegen die er maar enigzins in de buurt te vinden zijn.
Uitslapen
Dan last but (for me) not least! Ik hoefde vandaag pas om 8:45 te vliegen wat betekende dat ik om 6:30 pas mn bed uit hoefde. Ook morgen sta ik pas om 8:45 op het rooster, Geweldig!
De afgelopen 2 weken heeft planning mij elke keer zo vroeg als maar kon ingeroosterd waardoor ik praktisch elke dag om 4:30 mn bed uit moest.
Opzig niet een enorm probleem, maar op den duur sloopt dat me aardig.
Vandaag was dat dus beter en morgen ook! Nu al zin om heeeerlijk uit te slapen tot 6:30!!!!!
Groetjes!
Ingmar
dinsdag 23 maart 2010
korte update
Hoi allemaal,
Aangezien het alweer een tijdje geleden is dat ik hier heb geschreven wil ik graag even een korte update doen over mijn "avonturen" hier in Arizona.
Na mijn solo heb ik D13 gevlogen, dat is een dual en niet veel bijzonders aan. Echter ging het bij mij enorm slecht volgens m'n instructeur (had de nacht ervoor beroerd geslapen).
Na D13 kwam dan S14. Ook wel je allereerste ECHTE solo vlucht genoemd. Bij S14 ga je namelijk voor het eerst in je eentje de airspace van het vliegveld uit.
Mijn vlucht stond om half 7 gepland wat betekende dat ik om 4:30 mn bed uit moest. Dat was niet heel makkelijk, maargoed om half 5:30 stond ik netjes voorbereid op school en was ik klaar om mijn sign-off te halen (praktisch gezegd een handtekening van een instructeur dat hij achter jou vlucht staat voor die dag).
Zo rond 6 uur liep ik de deur uit, nogsteeds enigzins moe. Echter verhielp het prachtige uitzicht tijdens het pre-flighten van mijn kist dit aardig.
Toen ik om half 7 met opkomende zon de lucht inging was mijn vermoeidheid echt compleet verdwenen! WOW wat was DAT mooi! Het is dat ik geen foto's mag maken tijdens mijn vlucht, maar het liefst zou ik dat gevoel en dat uitzicht met iedereen delen!
Na het uitvliegen van de airspace van Falcon Field ben ik wat airwork gaan doen in de South-East practice area. Het was een ongelofelijk vrij gevoel om daar in je eentje boven een groene woestijn te hangen in je vliegtuigje. En voor het eerst ging in 1 vlucht eigenlijk ook Alles goed. Van communicatie tot crewbriefings tot stalls tot steepturns, letterlijk Alles ging goed.
Na S-14 voelde ik me dan ook enorm goed. Behalve dat ik me al snel bedacht dat ik de volgende dag weer dual zou vliegen met mijn instructeur...
Omdat het contrast tussen een solo vlucht en een dual vlucht zo enorm was leverde dit nogal wat zenuwen op... Uiteindelijk heb ik zelfs de volgende dag de vlucht moeten cancellen vanwege de stress. Dat was nogal vervelend en wil ik ook niet al te diep op ingaan.
Na wat ontstressen en wat lol hebben de volgende dag alsnog de vlucht gevlogen en die ging uiteindelijk erg goed. Ondanks de enorme turbulentie wist ik alles aardig onder controlle te houden en ik heb dan ook mijn endorsement voor Gateway gehaald.
Dit houd in dat ik vanaf die vlucht in mijn eentje op het vliegveld Gateway mag opereren en dat is dan ook wat ik de 2 solo vluchten daarna heb gedaan.
S16 en S17
Zijn 2 vluchten die bijna altijd achter elkaar gepland worden. Hierbij nemen de meeste studenten een pauze op Gateway en dat heb ik dan ook gedaan.
Om in je eentje op een semi-groot vliegveld als Gateway te landen en dan daar in de crewlounge te gaan zitten om even uit te rusten geeft wel een inmens gevoel. Weer dat gevoel van vrijheid en van dingen ontdekken.
Helaas was ik laat weg en ik kon ik niet heel lang relaxen op Gateway, maar de tijd die ik daar had was super relaxed en gaf het vliegen zelf ook een vleugje extra.
Dan zijn we weer bij vandaag.
Vandaag heb ik gecancelled vanwege het weer. Moest echter wel om 4:30 weer mn bed uit en om dan te zien dat het pijpenstelen regent is vrij vervelend. Dit betekent namelijk dat je alsnog je hele vlucht gaat voorbereiden en alsnog naar school gaat, terwijl je in je achterhoofd weet dat de kans dat je de lucht ingaat nihil is. Zeker met een solo-vlucht...
Nu zijn jullie met het vliegen weer helemaal up to date. Echter doe ik hier meer dingen dan alleen vliegen :)
Vrijetijdsbesteding
Om te beginnen ben ik gisteravond gaan paintballen met een aantal jongens. Het vette aan paintballen is hier dat je met zn alle een aantal paintball guns huurt, de woestijn in gaat en klaar bent om oorlog te voeren :). Het paintballen was echt super en was een heerlijke manier om even wat stoom af te blazen!
Tradities
Dan heb ik nog iets anders gedaan wat wel "worth mentioning" is.
Bij een solo horen een aantal tradities. Één daarvan hebben jullie al gezien. Het eerste wat je raakt als je weer op de grond staat met je vliegtuig is niet het harde beton, maar het water. Dat staat dan volgens de traditie garant voor een zachte landing (hoewel sommige alsnog aardig hard het water raken, haha).
Een tweede traditie, welke echter minder strikt word opgevolgd, is het milimeteren van het haar. Zoals vele weten had ik vroeger vrij lang haar, ben vlak voordat ik naar de KLS ging eigenlijk begonnen met wat korter haar en nu ben ik... Naja, gemilimeterd :p Oftewel praktisch kaal.
Maargoed, Foto's zeggen meer dan 1000 woorden!
Niels Botman kreeg de eer om mij van mijn haren te ontdoen.
En het eindresultaat
Het eindresultaat viel mij zelf nog alles mee :)
Verder heb ik vandaag geprobeerd een beginnetje te maken aan mijn solo-film, maar dat wil nog niet echt lukken. Zodra het gelukt is en ik een mooi filmpje heb dan horen jullie dat hier van me!
Slaap
Ondertussen is het hier alweer 8 uur, en aangezien ik morgen weer om 4:30 naast mijn bed moet staan (4e x deze week) ga ik zo slapen.
Bij de volgende blog hoop ik wat meer foto's te hebben voor jullie. Ik denk persoonlijk dat dat misschien wel leuker is dan al die lappen tekst.
Groetjes,
Ingmar
Aangezien het alweer een tijdje geleden is dat ik hier heb geschreven wil ik graag even een korte update doen over mijn "avonturen" hier in Arizona.
Na mijn solo heb ik D13 gevlogen, dat is een dual en niet veel bijzonders aan. Echter ging het bij mij enorm slecht volgens m'n instructeur (had de nacht ervoor beroerd geslapen).
Na D13 kwam dan S14. Ook wel je allereerste ECHTE solo vlucht genoemd. Bij S14 ga je namelijk voor het eerst in je eentje de airspace van het vliegveld uit.
Mijn vlucht stond om half 7 gepland wat betekende dat ik om 4:30 mn bed uit moest. Dat was niet heel makkelijk, maargoed om half 5:30 stond ik netjes voorbereid op school en was ik klaar om mijn sign-off te halen (praktisch gezegd een handtekening van een instructeur dat hij achter jou vlucht staat voor die dag).
Zo rond 6 uur liep ik de deur uit, nogsteeds enigzins moe. Echter verhielp het prachtige uitzicht tijdens het pre-flighten van mijn kist dit aardig.
Toen ik om half 7 met opkomende zon de lucht inging was mijn vermoeidheid echt compleet verdwenen! WOW wat was DAT mooi! Het is dat ik geen foto's mag maken tijdens mijn vlucht, maar het liefst zou ik dat gevoel en dat uitzicht met iedereen delen!
Na het uitvliegen van de airspace van Falcon Field ben ik wat airwork gaan doen in de South-East practice area. Het was een ongelofelijk vrij gevoel om daar in je eentje boven een groene woestijn te hangen in je vliegtuigje. En voor het eerst ging in 1 vlucht eigenlijk ook Alles goed. Van communicatie tot crewbriefings tot stalls tot steepturns, letterlijk Alles ging goed.
Na S-14 voelde ik me dan ook enorm goed. Behalve dat ik me al snel bedacht dat ik de volgende dag weer dual zou vliegen met mijn instructeur...
Omdat het contrast tussen een solo vlucht en een dual vlucht zo enorm was leverde dit nogal wat zenuwen op... Uiteindelijk heb ik zelfs de volgende dag de vlucht moeten cancellen vanwege de stress. Dat was nogal vervelend en wil ik ook niet al te diep op ingaan.
Na wat ontstressen en wat lol hebben de volgende dag alsnog de vlucht gevlogen en die ging uiteindelijk erg goed. Ondanks de enorme turbulentie wist ik alles aardig onder controlle te houden en ik heb dan ook mijn endorsement voor Gateway gehaald.
Dit houd in dat ik vanaf die vlucht in mijn eentje op het vliegveld Gateway mag opereren en dat is dan ook wat ik de 2 solo vluchten daarna heb gedaan.
S16 en S17
Zijn 2 vluchten die bijna altijd achter elkaar gepland worden. Hierbij nemen de meeste studenten een pauze op Gateway en dat heb ik dan ook gedaan.
Om in je eentje op een semi-groot vliegveld als Gateway te landen en dan daar in de crewlounge te gaan zitten om even uit te rusten geeft wel een inmens gevoel. Weer dat gevoel van vrijheid en van dingen ontdekken.
Helaas was ik laat weg en ik kon ik niet heel lang relaxen op Gateway, maar de tijd die ik daar had was super relaxed en gaf het vliegen zelf ook een vleugje extra.
Dan zijn we weer bij vandaag.
Vandaag heb ik gecancelled vanwege het weer. Moest echter wel om 4:30 weer mn bed uit en om dan te zien dat het pijpenstelen regent is vrij vervelend. Dit betekent namelijk dat je alsnog je hele vlucht gaat voorbereiden en alsnog naar school gaat, terwijl je in je achterhoofd weet dat de kans dat je de lucht ingaat nihil is. Zeker met een solo-vlucht...
Nu zijn jullie met het vliegen weer helemaal up to date. Echter doe ik hier meer dingen dan alleen vliegen :)
Vrijetijdsbesteding
Om te beginnen ben ik gisteravond gaan paintballen met een aantal jongens. Het vette aan paintballen is hier dat je met zn alle een aantal paintball guns huurt, de woestijn in gaat en klaar bent om oorlog te voeren :). Het paintballen was echt super en was een heerlijke manier om even wat stoom af te blazen!
Tradities
Dan heb ik nog iets anders gedaan wat wel "worth mentioning" is.
Bij een solo horen een aantal tradities. Één daarvan hebben jullie al gezien. Het eerste wat je raakt als je weer op de grond staat met je vliegtuig is niet het harde beton, maar het water. Dat staat dan volgens de traditie garant voor een zachte landing (hoewel sommige alsnog aardig hard het water raken, haha).
Een tweede traditie, welke echter minder strikt word opgevolgd, is het milimeteren van het haar. Zoals vele weten had ik vroeger vrij lang haar, ben vlak voordat ik naar de KLS ging eigenlijk begonnen met wat korter haar en nu ben ik... Naja, gemilimeterd :p Oftewel praktisch kaal.
Maargoed, Foto's zeggen meer dan 1000 woorden!
Niels Botman kreeg de eer om mij van mijn haren te ontdoen.
En het eindresultaat
Het eindresultaat viel mij zelf nog alles mee :)
Verder heb ik vandaag geprobeerd een beginnetje te maken aan mijn solo-film, maar dat wil nog niet echt lukken. Zodra het gelukt is en ik een mooi filmpje heb dan horen jullie dat hier van me!
Slaap
Ondertussen is het hier alweer 8 uur, en aangezien ik morgen weer om 4:30 naast mijn bed moet staan (4e x deze week) ga ik zo slapen.
Bij de volgende blog hoop ik wat meer foto's te hebben voor jullie. Ik denk persoonlijk dat dat misschien wel leuker is dan al die lappen tekst.
Groetjes,
Ingmar
dinsdag 16 maart 2010
SOLO!!!
Hallo allen!
Vandaag was zoals in mijn vorige blog te lezen was mijn solo dag.
En zoals ieder zijn solo vlucht verdient die van mij ook een klein solo blogje!
Aangezien ik morgen weer vroeg moet vliegen ga ik het ook bij een klein blogje houden, maar dat scheelt jullie ook mooi weer wat leeswerk.
Vandaag dus mijn solo. Het was nog even twijfelachtig kwa weer of ik zou gaan ofniet. Uiteindelijk ging de wind wel liggen maar was het alsnog heel turbulent in de lucht. Maar toch de lucht in gegaan.
Eerst met mijn instructeur om te kijken of ik het nog kon en gelukkig was mijn instructeur tevreden genoeg om mij solo te laten gaan.
Na 3 landingen en 1 go-around nam hij het stuur over en vroeg mij: "So, are you ready to go solo". Ik voelde me goed en kon dan ook met een big smile op mn gezicht een Affermative geven op die vraag.
Wij naar de grond nog even wat officieele dingetjes geregeld (iets met mijn logboek wat ik blijkbaar binnen vergeten was. Dankjewel maurits!) En toen mocht ik in mijn eentje het vliegtuig in, de motor starten en weg!
Ongelofelijk gevoel om voor de eerste keer in je leven alleen de lucht in te gaan! Helemaal geweldig.
Het vliegen in m'n eentje ging goed. Ondanks de vrij heftige turbulentie had ik goeie controlle over het vliegtuig en waren mijn approaches niet slecht.
De radio echter ging wat minder... Maarja dat schijnt er allemaal een beetje bij te horen. En jullie gaan ook nog allemaal horen in mijn solo-filmpje (wat eraan komt) hoe erg ik soms de radio beantwoorde, haha.
Toen ik weer terugkwam op de ramp stonden daar enorm veel mensen te wachten om mij te feliciteren. Ze hebben in totaal een uur of 3 daar voor mij gestaan! (ik was een stuk later weg dan gepland) Er zijn dan ook veel foto's gemaakt en er is veel filmmateriaal geschoten.
Het was echt geweldig om bij het uitstappen te zien dat er zo een enorme meute voor jou is verzameld. En nadat iedereen mij gefeliciteerd had ben ik naar het zwembad gedragen/gereden/gedragen en in het zwembad gegooid. Precies zoals de traditie betaamt (Het idee hier achter is dat je de grond niet aanraakt maar eerst het water, en dat is dan ook gelukt).
Iedereen die bij mijn solo was, bedankt! Vond het super dat jullie er allemaal waren en voor degene die nog solo moeten, ik ga zorgen dat ik erbij ben (als het even kan).
Nog even wat foto's:
Misschien dat er binnenkort nog wat meer foto's op komen. In ieder geval een film of wat filmpjes!
Aangezien ik van mijn landingen geen foto's heb zal ik daar zo snel mogelijk even een filmpje van uploaden :)
Dan ga ik nu lekker douchen/slapen etc.
Morgen weer een drukke vlucht/dag dus ik moet weer wakker zijn :)
Groetjes en een kus,
Ingmar
Vandaag was zoals in mijn vorige blog te lezen was mijn solo dag.
En zoals ieder zijn solo vlucht verdient die van mij ook een klein solo blogje!
Aangezien ik morgen weer vroeg moet vliegen ga ik het ook bij een klein blogje houden, maar dat scheelt jullie ook mooi weer wat leeswerk.
Vandaag dus mijn solo. Het was nog even twijfelachtig kwa weer of ik zou gaan ofniet. Uiteindelijk ging de wind wel liggen maar was het alsnog heel turbulent in de lucht. Maar toch de lucht in gegaan.
Eerst met mijn instructeur om te kijken of ik het nog kon en gelukkig was mijn instructeur tevreden genoeg om mij solo te laten gaan.
Na 3 landingen en 1 go-around nam hij het stuur over en vroeg mij: "So, are you ready to go solo". Ik voelde me goed en kon dan ook met een big smile op mn gezicht een Affermative geven op die vraag.
Wij naar de grond nog even wat officieele dingetjes geregeld (iets met mijn logboek wat ik blijkbaar binnen vergeten was. Dankjewel maurits!) En toen mocht ik in mijn eentje het vliegtuig in, de motor starten en weg!
Ongelofelijk gevoel om voor de eerste keer in je leven alleen de lucht in te gaan! Helemaal geweldig.
Het vliegen in m'n eentje ging goed. Ondanks de vrij heftige turbulentie had ik goeie controlle over het vliegtuig en waren mijn approaches niet slecht.
De radio echter ging wat minder... Maarja dat schijnt er allemaal een beetje bij te horen. En jullie gaan ook nog allemaal horen in mijn solo-filmpje (wat eraan komt) hoe erg ik soms de radio beantwoorde, haha.
Toen ik weer terugkwam op de ramp stonden daar enorm veel mensen te wachten om mij te feliciteren. Ze hebben in totaal een uur of 3 daar voor mij gestaan! (ik was een stuk later weg dan gepland) Er zijn dan ook veel foto's gemaakt en er is veel filmmateriaal geschoten.
Het was echt geweldig om bij het uitstappen te zien dat er zo een enorme meute voor jou is verzameld. En nadat iedereen mij gefeliciteerd had ben ik naar het zwembad gedragen/gereden/gedragen en in het zwembad gegooid. Precies zoals de traditie betaamt (Het idee hier achter is dat je de grond niet aanraakt maar eerst het water, en dat is dan ook gelukt).
Iedereen die bij mijn solo was, bedankt! Vond het super dat jullie er allemaal waren en voor degene die nog solo moeten, ik ga zorgen dat ik erbij ben (als het even kan).
Nog even wat foto's:
Misschien dat er binnenkort nog wat meer foto's op komen. In ieder geval een film of wat filmpjes!
Aangezien ik van mijn landingen geen foto's heb zal ik daar zo snel mogelijk even een filmpje van uploaden :)
Dan ga ik nu lekker douchen/slapen etc.
Morgen weer een drukke vlucht/dag dus ik moet weer wakker zijn :)
Groetjes en een kus,
Ingmar
callsign
Aangezien Ingmar druk bezig is met voorbereiden, typ ik (Co) dit berichtje even voor hem.
Hij is bij zijn vorige blog vergeten het callsign van t vliegtuig van vandaag te vermelden, dus bij deze: N4145D (wat officieel Archer 4145 Delta is, maar ze korten het af tot Archer 45 Delta of gewoon 45 Delta ;))
De kans dat hij vandaag daadwerkelijk zal kunnen vliegen is helaas wel klein, aangezien de crosswind (zijwind) 10 knopen is, en de limiet voor een solo 7 knopen is.
Ik zal strax nog wel ff melden of Ingmar's solo gecancellt is, dan weten jullie of radio luisteren zin heeft of niet ;)
maandag 15 maart 2010
Check gehaald!
Hoi!
Vandaag
Vandaag heb ik mijn D11 gevlogen. D11 is een vlucht waarop wordt gecheckt, wat inhoud dat je met een andere instructeur vliegt die dan de rol van examinator speelt. Het halen van deze check en elke andere is een soort van mijlpaaltje tijdens je traject en de checks zijn dan ook altijd een beetje stressvol voor ons.
D11
Ik vloog vandaag om half 1 's middags, prima tijd, lekker uitslapen en rustig voorbereiden. Was om een uurtje of 10 op school en had dus nog ruim de tijd. Helaas waren de vluchten voor mij wel wat vertraagd waardoor ik uiteindelijk vrij lang moest wachten voor ik weg mocht... dat was niet zo goed voor mijn zenuwen :p.
Uurtje of 1 kwam dan eindelijk de instructeur binnen lopen, de briefing begon. Bij elke check begint de briefing met een "oral" hierbij moet je een aantal vragen beantwoorden die per keer en per instructeur verschillen. Ik had de avond van te voren netjes geleerd en de oral bleek dan ook geen probleem. Wist bijna alle vragen zonder blikken of blozen te beantwoorden en de instructeur reageerde dan ook met: "good".
Overigens was dit wel een hele makkelijke oral en heb ik gehoord over veel zuurdere orals dan die van mij, dus misschien dat ik gewoon lucky was.
Dan pre-flighten en in het vliegtuig wachten op mn instructeur.
Instructeur kwam het vliegtuig binnen, ik netjes een crewbriefing gegeven, checklisten doorlopen, motor gestart, taxi-klaring aanvragen, taxien en in Take-off.
Was zelf aardig tevreden aangezien mn stress niveau was gedaalt en ik het gevoel had dat ik het overzicht aardig behield.
Na de take-off zijn we naar de South-East practice area gedraaid en daar ging (zoals verwacht) het motorvermogen eraf. "okeej, je motor kapt ermee, succes" wij noemen dit een Practiced Forced landing, oftewel een PFL.
Mijn procedures voor de PFL gingen goed, netjes alles afwerken. Echter maakte ik een 360 graden bocht om goed uit te komen voor mijn 1000 voet punt (is een denkbeeldig punt in de lucht en als je dat haalt dan haal je je landing, is de theorie....) En volgens mijn examinator mocht dat niet.
Vreemd,,, aangezien mijn instructeur mij precies het tegenovergestelde had uitgelegd (doe alles wat je kan om op je 1000 voet punt te komen, al draai je 5 360's)
Dus daarom vroeg de go-around in en tijdens mijn check nog een extra lesje over PFL's gehad.
Al met al was de PFL dus geen denderend succes voor mij.
Na dit avontuurtje gingen we terug naar het veld, aanvliegen van het veld ging niet 100% soepel omdat ik het veld niet goed zag liggen. Dat schijnt op den duur wel te wennen maar ik heb er nog moeite mee om tussen alle gebouwen een vliegveld er tussenuit te pikken.
Gelukkig uiteindelijk wel aardig uitgekomen in het circuit en toen begonnen aan de circuitjes. (als iemand nog vragen heeft wat dat precies zijn, hoor ik het graag!)
Eerste landing was niet perfect, iets teveel naar links en de neus stond niet 100% recht. Ik was wel tevreden, maar mijn examinator liet weten dat hij dat niet was.
2e landing was wel aardig perfect (voor een D11), echter was de 3e weer iets van de centerline af.
Zo gingen mn landingen een tijdje door, op een gegeven moment werd er zelfs gezegd: "If u overshoot final one more time, that will be the end of your check". Uuuuh oké duidelijk, maar ik zit er niet relaxter bij nu!!
einde D11 en debriefing
Na een stuk of 5/6 landingen het vliegtuig met een full-stop aan de grond gezet en terug-getaxiet.
Instructeur stapt uit: "okay see you inside" met een toontje dat niet veel goeds voorspelde.
Dus ik mijn gedachten gingen al lopen in mn hoofd: "naja, jamer volgende keer beter. Maar wie weet krijg ik nog een partial op mn landingen" (een partial betekent dat je niet de hele vlucht over hoeft te doen).
Bij de debriefing bleek gelukkig dat het alsnog goed genoeg was!!!!!
Hij was echter wel streng en zei dat ik moet verbeteren voor mn D24. Nou dat kan geregeld worden :)
SOLO
D11 wordt ook wel de solo check genoemt, dit omdat je na deze check solo mag.
Dit houd dus voor mij in dat ik morgen waarschijnlijk SOLO ga!!!!!!!!!!!!
Spannend want als het dan fout gaat is er niemand om in te grijpen het komt dan volledig op jezelf neer!
Morgen sta ik om half 1 ingeroosterd. Eerst een klein rondje met mn instructeur vliegen waarna hij uitstapt en ik alleen de lucht in ga.
Als er mensen zijn die zich vervelen en mee willen luisteren dan kan dat Hierrrr.
Ik ga nu nog even genieten van het feit dat ik mijn eerste check in 1x heb gehaald (met de hakken over de sloot, maar gehaald is gehaald toch!?) en ga me mentaal voorbereiden op mijn solo morgen!
Groetjes en een kus!
Ingmar
P.s. Ik heb geprobeerd dit stukje zo duidelijk mogelijk te schrijven ivm vliegtermen, maar als er iets toch niet duidelijk is dan hoor ik het graag!
En mijn vriendinnetje heeft ook nog een blogje geschreven waarin staat wat zij hoorde toen ze me volgde over de radio. Ze heeft me aardig correct gevolgd, dus misschien ook leuk om te lezen! :D
Linkje!
Vandaag
Vandaag heb ik mijn D11 gevlogen. D11 is een vlucht waarop wordt gecheckt, wat inhoud dat je met een andere instructeur vliegt die dan de rol van examinator speelt. Het halen van deze check en elke andere is een soort van mijlpaaltje tijdens je traject en de checks zijn dan ook altijd een beetje stressvol voor ons.
D11
Ik vloog vandaag om half 1 's middags, prima tijd, lekker uitslapen en rustig voorbereiden. Was om een uurtje of 10 op school en had dus nog ruim de tijd. Helaas waren de vluchten voor mij wel wat vertraagd waardoor ik uiteindelijk vrij lang moest wachten voor ik weg mocht... dat was niet zo goed voor mijn zenuwen :p.
Uurtje of 1 kwam dan eindelijk de instructeur binnen lopen, de briefing begon. Bij elke check begint de briefing met een "oral" hierbij moet je een aantal vragen beantwoorden die per keer en per instructeur verschillen. Ik had de avond van te voren netjes geleerd en de oral bleek dan ook geen probleem. Wist bijna alle vragen zonder blikken of blozen te beantwoorden en de instructeur reageerde dan ook met: "good".
Overigens was dit wel een hele makkelijke oral en heb ik gehoord over veel zuurdere orals dan die van mij, dus misschien dat ik gewoon lucky was.
Dan pre-flighten en in het vliegtuig wachten op mn instructeur.
Instructeur kwam het vliegtuig binnen, ik netjes een crewbriefing gegeven, checklisten doorlopen, motor gestart, taxi-klaring aanvragen, taxien en in Take-off.
Was zelf aardig tevreden aangezien mn stress niveau was gedaalt en ik het gevoel had dat ik het overzicht aardig behield.
Na de take-off zijn we naar de South-East practice area gedraaid en daar ging (zoals verwacht) het motorvermogen eraf. "okeej, je motor kapt ermee, succes" wij noemen dit een Practiced Forced landing, oftewel een PFL.
Mijn procedures voor de PFL gingen goed, netjes alles afwerken. Echter maakte ik een 360 graden bocht om goed uit te komen voor mijn 1000 voet punt (is een denkbeeldig punt in de lucht en als je dat haalt dan haal je je landing, is de theorie....) En volgens mijn examinator mocht dat niet.
Vreemd,,, aangezien mijn instructeur mij precies het tegenovergestelde had uitgelegd (doe alles wat je kan om op je 1000 voet punt te komen, al draai je 5 360's)
Dus daarom vroeg de go-around in en tijdens mijn check nog een extra lesje over PFL's gehad.
Al met al was de PFL dus geen denderend succes voor mij.
Na dit avontuurtje gingen we terug naar het veld, aanvliegen van het veld ging niet 100% soepel omdat ik het veld niet goed zag liggen. Dat schijnt op den duur wel te wennen maar ik heb er nog moeite mee om tussen alle gebouwen een vliegveld er tussenuit te pikken.
Gelukkig uiteindelijk wel aardig uitgekomen in het circuit en toen begonnen aan de circuitjes. (als iemand nog vragen heeft wat dat precies zijn, hoor ik het graag!)
Eerste landing was niet perfect, iets teveel naar links en de neus stond niet 100% recht. Ik was wel tevreden, maar mijn examinator liet weten dat hij dat niet was.
2e landing was wel aardig perfect (voor een D11), echter was de 3e weer iets van de centerline af.
Zo gingen mn landingen een tijdje door, op een gegeven moment werd er zelfs gezegd: "If u overshoot final one more time, that will be the end of your check". Uuuuh oké duidelijk, maar ik zit er niet relaxter bij nu!!
einde D11 en debriefing
Na een stuk of 5/6 landingen het vliegtuig met een full-stop aan de grond gezet en terug-getaxiet.
Instructeur stapt uit: "okay see you inside" met een toontje dat niet veel goeds voorspelde.
Dus ik mijn gedachten gingen al lopen in mn hoofd: "naja, jamer volgende keer beter. Maar wie weet krijg ik nog een partial op mn landingen" (een partial betekent dat je niet de hele vlucht over hoeft te doen).
Bij de debriefing bleek gelukkig dat het alsnog goed genoeg was!!!!!
Hij was echter wel streng en zei dat ik moet verbeteren voor mn D24. Nou dat kan geregeld worden :)
SOLO
D11 wordt ook wel de solo check genoemt, dit omdat je na deze check solo mag.
Dit houd dus voor mij in dat ik morgen waarschijnlijk SOLO ga!!!!!!!!!!!!
Spannend want als het dan fout gaat is er niemand om in te grijpen het komt dan volledig op jezelf neer!
Morgen sta ik om half 1 ingeroosterd. Eerst een klein rondje met mn instructeur vliegen waarna hij uitstapt en ik alleen de lucht in ga.
Als er mensen zijn die zich vervelen en mee willen luisteren dan kan dat Hierrrr.
Ik ga nu nog even genieten van het feit dat ik mijn eerste check in 1x heb gehaald (met de hakken over de sloot, maar gehaald is gehaald toch!?) en ga me mentaal voorbereiden op mijn solo morgen!
Groetjes en een kus!
Ingmar
P.s. Ik heb geprobeerd dit stukje zo duidelijk mogelijk te schrijven ivm vliegtermen, maar als er iets toch niet duidelijk is dan hoor ik het graag!
En mijn vriendinnetje heeft ook nog een blogje geschreven waarin staat wat zij hoorde toen ze me volgde over de radio. Ze heeft me aardig correct gevolgd, dus misschien ook leuk om te lezen! :D
Linkje!
dinsdag 9 maart 2010
Lekker gevlogen en... weer niet vliegen
Hoi again!
D08
Vandaag heb ik mn 8ste beurtje gevlogen. Beurtje 8 is er 1 met bijna alleen maar circuitjes en touch & go's. Dat is hard werken maar ook erg leuk! Toen we opstonden hebben Lisanne en ik eerst de nodige voorbereidingen gedaan, waaronder ook een weather briefing voorbereid.
Deze was wat uitgebreider dan gewoonlijk omdat de voorspellingen er somber uitzagen. Veel wind, veel wolken en zelf cummulonimbus wolken en thunderstorms in de middag.
Een cummulonimbus wolk is eigenlijk een uit zn krachten gegroeide stapelwolk. Deze wolken kunnen wel een aantal km de lucht in reiken en gaan gepaard met enorm sterke opwaartse en neerwaartse luchstromingen. Wij noemen deze "up and down drafts".
Die drafts kunnen zo sterk zijn dat een boeing 747 met zijn enorme klimkracht vol kan klimmen in een downdraft en alsnog tegen de grond gegooid kan worden.
Misschien dat je je kan voorstellen wat een dergelijke down of updraft met ons kleine 1 motorige vliegtuigje met zijn 180 pk kan doen....
Verder gaat cummulonimbus bewolking vaak gepaard met thunderstorms, ijzel(ijsafzetting op de vluegels), regen, sneeuw en andere dingen die wij liever niet zien in de lucht.
Mooi voorbeeld van de wolk der wolken. Een alleenstaande Cummulonimbus wolk
Lang verhaal kort, ons vertrek was twijfelachtig en we gingen dus ook met alle opties open naar school.
Uiteindelijk mocht ik als eerste wel de lucht in. Weer was nog ok en waren nog geen CB's in de buurt te bekennen. Wel lage bewolking en harde wind, maar vliegen was mogelijk!
Eerst hebben we 1 practiced forced landing gedaan. Hierbij trekt de intructeur het gas dicht en mag jij zelf een plekje uitzoeken om het vliegtuig (veilig) neer te zetten.
Pas een aantal meter voor dat je de grond daadwerkelijk raakt gaat het gas er weer op en kan je door. Erg vet dus!
Daarna terug naar ons vliegveld waar ik een stuk of 9 circuitjes en dus touch & go's heb gemaakt.
Een touch & go houd in:
Vliegtuig landen, dus alle wielen goed op de grond. Dan de flaps eruit die je mogelijk voor de landing hebt gebruikt, weer vol gas en door in take-off.
Er stond tijdens de landing erg veel crosswind (wind van de zijkant), maar alsnog gingen mijn landing erg goed. De instructeur heeft zelfs een (aantal) complimentjes over mijn landingen gegeven! (ongelofelijk maar waar).
Met een crosswind landing heb je bij het aanvliegen van de baan de neus in de wind staan. Voor je gevoel kom je dus schuin op de baan af. Persoonlijk vind ik dit heel vet om te doen en het geeft een ongelofelijk gevoel om het vliegtuig met crosswind netjes neer te zetten.
een mooie foto van een crosswind landing met een 777
Mijn landing waren dus goed.
Mijn approaches on the other hand, waren iets minder.
Vandaag hebben we meerdere approaches geoefend. Het type approach bepaalt hoe jij de runway aanvliegt. Flapless approach is bijvoorbeeld een approach zonder je flaps te gebruiken. Zonder flaps val je eerder uit de lucht en kan je minder afremmen in de lucht. De uiteindelijke snelheid tijdens de landing is dus hoger en de stand van de neus is ook anders.
Bij een glide-in approach vlieg je zonder motor vermogen op de baan af. Hierbij heb je alleen je flaps om je snelheid te bepalen. En als je het gas te vroeg dichttrekt haal je simpelweg de baan niet.
Bij een aantal van deze speciale approaches kwam ik af en toe te laag of te hoog aan en moest ik een go-around maken.
Opzig niet erg, maar wel vervelend....
Aan het eind van mijn vlucht barste het aankomende stormpje los, en mijn crewmate kon uiteindelijk niet de lucht in. Wel erg jammer want met die sterke winden was het leuk crosswinds oefenen.
Weer niet vliegen
Ik keek net op t rooster en helaas sta ik morgen weer niet ingeroosterd. Vandaar dus ook de tijd om mijn blog up te daten...
Vind het wel vrij k*t dat ik morgen niet mag vliegen aangezien het zo allemaal niet opschiet. Als alles volgens plan was gegaan had ik al ergens bij beurtje 14 kunnen zitten, maarja that´s the life of a pilot.... Zeggen ze dan....
Dus, morgen zelf niet vliegen, maar ook niet echt vrij aangezien mijn crewmate wel de lucht ingaat. Wat inhoud dat ik moet backseaten en dus gewoon mag helpen met haar vlucht voorbereiden.
Als ik eerlijk mag zijn heb ik dan liever gewoon een dag Echt vrij.
Dus, dat was het dan weer voor vandaag
Ik kijk uit naar jullie reacties en jullie horen hopelijk snel weer van mij.
P.s. Ik zou dit weekend mijn solo hebben, maar doordat ik morgen dus niet vlieg gaat dat ook niet door...
D08
Vandaag heb ik mn 8ste beurtje gevlogen. Beurtje 8 is er 1 met bijna alleen maar circuitjes en touch & go's. Dat is hard werken maar ook erg leuk! Toen we opstonden hebben Lisanne en ik eerst de nodige voorbereidingen gedaan, waaronder ook een weather briefing voorbereid.
Deze was wat uitgebreider dan gewoonlijk omdat de voorspellingen er somber uitzagen. Veel wind, veel wolken en zelf cummulonimbus wolken en thunderstorms in de middag.
Een cummulonimbus wolk is eigenlijk een uit zn krachten gegroeide stapelwolk. Deze wolken kunnen wel een aantal km de lucht in reiken en gaan gepaard met enorm sterke opwaartse en neerwaartse luchstromingen. Wij noemen deze "up and down drafts".
Die drafts kunnen zo sterk zijn dat een boeing 747 met zijn enorme klimkracht vol kan klimmen in een downdraft en alsnog tegen de grond gegooid kan worden.
Misschien dat je je kan voorstellen wat een dergelijke down of updraft met ons kleine 1 motorige vliegtuigje met zijn 180 pk kan doen....
Verder gaat cummulonimbus bewolking vaak gepaard met thunderstorms, ijzel(ijsafzetting op de vluegels), regen, sneeuw en andere dingen die wij liever niet zien in de lucht.
Mooi voorbeeld van de wolk der wolken. Een alleenstaande Cummulonimbus wolk
Lang verhaal kort, ons vertrek was twijfelachtig en we gingen dus ook met alle opties open naar school.
Uiteindelijk mocht ik als eerste wel de lucht in. Weer was nog ok en waren nog geen CB's in de buurt te bekennen. Wel lage bewolking en harde wind, maar vliegen was mogelijk!
Eerst hebben we 1 practiced forced landing gedaan. Hierbij trekt de intructeur het gas dicht en mag jij zelf een plekje uitzoeken om het vliegtuig (veilig) neer te zetten.
Pas een aantal meter voor dat je de grond daadwerkelijk raakt gaat het gas er weer op en kan je door. Erg vet dus!
Daarna terug naar ons vliegveld waar ik een stuk of 9 circuitjes en dus touch & go's heb gemaakt.
Een touch & go houd in:
Vliegtuig landen, dus alle wielen goed op de grond. Dan de flaps eruit die je mogelijk voor de landing hebt gebruikt, weer vol gas en door in take-off.
Er stond tijdens de landing erg veel crosswind (wind van de zijkant), maar alsnog gingen mijn landing erg goed. De instructeur heeft zelfs een (aantal) complimentjes over mijn landingen gegeven! (ongelofelijk maar waar).
Met een crosswind landing heb je bij het aanvliegen van de baan de neus in de wind staan. Voor je gevoel kom je dus schuin op de baan af. Persoonlijk vind ik dit heel vet om te doen en het geeft een ongelofelijk gevoel om het vliegtuig met crosswind netjes neer te zetten.
een mooie foto van een crosswind landing met een 777
Mijn landing waren dus goed.
Mijn approaches on the other hand, waren iets minder.
Vandaag hebben we meerdere approaches geoefend. Het type approach bepaalt hoe jij de runway aanvliegt. Flapless approach is bijvoorbeeld een approach zonder je flaps te gebruiken. Zonder flaps val je eerder uit de lucht en kan je minder afremmen in de lucht. De uiteindelijke snelheid tijdens de landing is dus hoger en de stand van de neus is ook anders.
Bij een glide-in approach vlieg je zonder motor vermogen op de baan af. Hierbij heb je alleen je flaps om je snelheid te bepalen. En als je het gas te vroeg dichttrekt haal je simpelweg de baan niet.
Bij een aantal van deze speciale approaches kwam ik af en toe te laag of te hoog aan en moest ik een go-around maken.
Opzig niet erg, maar wel vervelend....
Aan het eind van mijn vlucht barste het aankomende stormpje los, en mijn crewmate kon uiteindelijk niet de lucht in. Wel erg jammer want met die sterke winden was het leuk crosswinds oefenen.
Weer niet vliegen
Ik keek net op t rooster en helaas sta ik morgen weer niet ingeroosterd. Vandaar dus ook de tijd om mijn blog up te daten...
Vind het wel vrij k*t dat ik morgen niet mag vliegen aangezien het zo allemaal niet opschiet. Als alles volgens plan was gegaan had ik al ergens bij beurtje 14 kunnen zitten, maarja that´s the life of a pilot.... Zeggen ze dan....
Dus, morgen zelf niet vliegen, maar ook niet echt vrij aangezien mijn crewmate wel de lucht ingaat. Wat inhoud dat ik moet backseaten en dus gewoon mag helpen met haar vlucht voorbereiden.
Als ik eerlijk mag zijn heb ik dan liever gewoon een dag Echt vrij.
Dus, dat was het dan weer voor vandaag
Ik kijk uit naar jullie reacties en jullie horen hopelijk snel weer van mij.
P.s. Ik zou dit weekend mijn solo hebben, maar doordat ik morgen dus niet vlieg gaat dat ook niet door...
Abonneren op:
Posts (Atom)